DÜĞÜN SALONLARI

Sözünü ettiğim ,hemen hemen her mahallede bulunan orta halli düğün salonları.

Hani ,lüks salonlar için maddi durumları uygun değildir,ama ille de bir salon olsun diyenlerden bahsediyorum.

İşte sayıları bir hayli fazla olan bu salonlar acaba aynı kişinin mi diye düşünürüm.

Veya tek bir şirket mi işletmektedir?

Buralarda yapılacak bir düğün için sık sık davetiye alırım.

Davetiyeyi gönderen kişi nazımın geçtiği biri ise:

--Kusura bakma.Kulak doktoruna verecek param yok.

Derim.Ama gitmek zorunda kaldığım günler olmuştur.

Damat ve gelin düğün marşı eşliğinde salona girerler.

Genç çiftin kısa süren dansının ardından diğer çiftler de dans eder.

Bu arada pasta ve limonata gelir.

Limonata diyorum ama biraz şüphem var.

Düğün salonlarının demirbaş içeceği olduğunu bildiğim için öyle diyorum.

Başka bir ortamda ‘bu nedir?’ deseler mümkün yok bilemem.

Dans kısa bir süre sonra biter.

Bu sırada yanınızdakiler ile konuşma vaktiniz bitmek üzeredir.

Nitekim sahnede orkestra ve şarkıcı yerini alır.

Salonu kıyameti andıran bir ses kaplamıştır.

Hele şarkıcının söylediği sözlerin tek kelimesini bile anlamam.

Ağzımı yanımda oturan kişinin kulağına dayayıp var gücümle bağırırım:

--Sen sözleri anlıyor musun?

Çoğu kez duyamadım anlamında başını sallar,tekrar kulağını uzatır.

Ben bir kez daha bağırırım.

Sonra o ,ağzını kulağıma yapıştırıp bağırır.

Tabii ki ne dediğini duyamam.Ama tamam, anladım gibi işaretler yaparım.

Herhalde,kendisinin de şarkı sözlerini anlamadığını söylemiştir,diye düşünürüm.

Şarkıcının işi bitince orkestra hiç değişmez bir kuralı uygulamaya başlar:

Göbek havası.

Hiç beceremediğim bir şeydir bu.

İnadına beni sahneye sürüklerler.

Mecburen ellerimi kaldırıp sağa sola sallarım.

Sonra bir taraflarıma iğne batmış gibi kaçarcasına yerime dönerim.

Derken düğün biter.

Ertesi gün veya daha sonra o düğüne davet edilmiş kimi görsem:

--Çok berbat bir düğündü.

Derler.