K E V i R

[Misafir Ferfecir]

Bircok kisinin tanimadigi, bazilarinin onyargiyla, bazilarinin nefretle ama bazilarinin ise buyuk bir sevgiyle karsilayacagi bir isim, Ali Seriati. Benim butun insanlik tarihi boyunca, hicbir rengin yargisina kapilmadan, icten hayranlik duydugum iki kisiden biridir Seriati. Buyuk bir aydin ve tek basina bir ekoldur. Tanitacagim kitabi "Kevir" ise basucu kitaplarimdandir... Defalarca defalarca okuyup bikmadigim, okudukca okudugum... Hayir kitap demeyecegim, okudugum bir gonul... Seriati hakkinda onyargili olanlara ve tanimak isteyenlere Sartre'in bir sozunu yazarak kitabin tanitimina gececegim.

 

"I have no religion , but if I were to choose one, it would be that of Shariati's."

(Herhangi bir dinim yok ama birini secmek durumunda kalsaydim, bu Seriatininki olurdu.)

 

Jean-Paul Sartre

 

K E V i R

 

Bu kitap,

Sartre'ın deyimiyle:

<<şiir>>,

sözcüğün Farsça anlamıyla da

<<gazel>>,

yaralı bir göğsün

<<göğüs kanamaları>> ile

<<çölsel bir ruh>> un

<<dağınık yakarmaları ıdır.

Bu çöl,

<<benim dünyam>>

olduğu gibi <<benim yüreğimdir>> dir de...

<<benim yabancı kendim>>,

<<benim tutuşmuş ekinsiz yaşantım>>...

özetle <<benim yaşamöyküm>> dür.

Bu "varlık"ın susuz, gizemli, eriyen, bekleyen,üzülen... çölüdür.

Bu sözlerin okuyucusunun,

kendisini

"seslenilen" olarak düşünmemesi gerekiyor.

Bu sözler seslenilensizdir.

Onların "görücüsü", "arayıcısı" olması gerekiyor.

Sözcükler ve kavramları

"okuma"ması gerekiyor.

"Cümleleşmiş",

"sözcükleşmiş" anlamları,

duyguları "duyumsaması",

"tatması", "koklaması" gerekiyor.

Bir "mektub"u "okuduğu" gibi değil,

bir "serüven"i gördüğü gibi...

okuması gerekiyor.

 

Kitaptan bazi alintilar:

 

- Gözleri bulut rengindeydi, yok, melekut rengindeydi, atmosfer, kurşuni ilksizlik sabahı rengindeydi, ruh..rengindeydi.

Haaa! Anladım; gözleri tümüyle ruh rengindeydi,ruh ne renktedir? Ruh mu? Bilmeyecek ne var?

Ruh tümden ne renktedir, ne renktediiiir...Onun gözleri rengindedir.

Buğu ne renktedir? Onun gözleri renginde değil midir? Gözleriyle düş kuruyor, gözleriyle düşünüyor gibiydi, gözlerinin

bir yerler gördüğünü sanmıyorum.

 

- Ben şimdi düşlemimde bir odağa dalmışım,gözlerim durgun bir delinin gözleri gibi gizemli bir korku içinde göremez

olmuş, kıpırdamaz olmuş, açılıp kapanmayı unutmuştur.

 

- Yanılmayasınız, bunlar birilerine ilişkin söyleyerek duymasını istemediğimiz sözlerden değildir, yok, bunlar bir şey değil,

buna benzer söz çoktur, çok da değersizdir,herkesin böyle sözleri olur, birilerine, bir seslenilene söylenecek sözlerden

söz ediyoruz biz, ondan başkasına söylenemeyecek, ondan başkasına söylenememesi gereken, bununla birlikte onunda

duymaması gereken sözler, yüce, güzel tatlı sözler bunlardır, seslenilenin bile namahrem olduğu sözler!

Bu nasıl söz? Bu nasıl seslenilen?

 

- Bulunmadıklarında bulunduklarından daha çok "var olan" kimseler! Yer yer duymamaları gereken sözlerin seslenileni olan

kimseler bunlardır işte, kendileriyle hep konuşur durumda olduğunuz kimseler bunlardır, güzel sözlerimizide bunlara söyleriz

hep, duymalarını istemediğimiz sözleri, hep yazıpta göndermediğimiz mektuplarıda bunlara yazarız.

Özgün sözler, "duyulmak" için söylenen sözler değildir, "söylenmek" için söylenen sözlerdir. Özgün yazılar "okunmak"için

yazılan yazılar değildir, "yazılmak" için yazılan yazılardır.

 

- Kuşlara benzer duygular. Nereden gelir bilinmez. Kah çığlık çığlıktır, kah sesleri işitilmez. Bağrında güneşler tutuşmuyorsa

selamlayıp geçerler seni. Kuşlar soğuk iklimi sevmez.

 

- Aşk sevenin içinde varolan bir güçtür. Kendisini sevgiliye çeker. Oysa sevgi sevilende varolan bir albenidir. Seveni sevilene

götürür. Aşk, sevgiliye egemenliktir. Oysa sevgi, sevilende yok olma susuzluğudur.

 

- Birden içime şu korkunç soru düşüvermişti: "Ben hangiyim?"

Ruhunun bu kaygıyı duyumsayabilecek oranda büyük, geniş olduğunu düşünüyorum. Kişinin kendini kendi içinde

yitirmesinden daha korkunç ne olabilir? Kişinin kendi içinde...ne desem?..kendisiyle iç içe olmuş, kendilerini kendisi

gibi göstermiş...yabancılar olmasından daha büyük bir yıpranış olabilir mi? Şimdi ben kim olduğumu bilmiyorum...ne

korkunç!

 

- İçine bir yeraltı su geçidi gerek senin

İğretilere kapın açılmasın diye senin

 

Evin içinde bulunan bir su testisi bile

Dıştan gelen bir ırmaktan iyi senin için

Senai

 

- Çok ilginç! O var iken görmüyordum, o çağırıyor iken işitmiyordum...Ben görmeye başladığımda o yoktu...Ben işitmeye

başladığımda o çağırmıyordu...! Soğuk, duru bir pınar, senin karşında coşmakta, çağırmakta, inlemekteyken, sende suyun

değil, ateşin susuzluğunu çekiyor iken, pınarın kurumasıyla birlikte, pınarın, senin susuzluğunu çektiğin o ateşten boşalıp

buğulaşarak boşluğa uçmasıyla birlikte böylece ateşin, çöle saldırarak onu kendi içerisinde eritmesiyle, yerden ateş bitip,

gökten ateş yağmasıyla birlikte senin ateşin değil suyun susuzluğunu çekmeye başlaman, sonra da varoldukça senin

yokluğunun üzüntüsüyle eriyen kimsenin yokluğunun üzüntüsüyle bir yaşam boyu erimen ne üzücüdür!

 

- "Var olmak", dar, karanlık bir hücredir; kapısı ölüm, penceresi yaşamdır, pencerelerini bulmamış olanlar ya da yalnız"var

olmak"la yetinecek ölçüde "az" olanlar ile bu "az olmak"tan biraz çok olmaları ya da çok duruma gelenler intiharın kurtarıcı

yardımıyla, kapıyı açar, kurtuluşa doğru kaçarlar.

 

- "İnsan" olma "bilme" ile gerçekleşmektedir. Bunun en yüce belirginliği de kendini bilmedir. "Kendini bilme "ne rastlantısal olarak,

ne de daha önceki bir kararlaştırma ile ve ne de gaybi ilham, kalbi duyumsama veya iç ışıması ile olur. Başkası (L'autrui) ile

yürüttüğü ilişkilerinden yola çıkarak insan, "ben" (Lemoi)e ulaşmaktadır. "Başka" olanı tanımakla ve duyumsamakla"kendisi"ni

keşfetmektedir.

 

- Benim sevgilim o kadar latiftir ki “olmak” tozuna bulaşmamış... Zaten vücud giysisini giymiş olsaydı, benim sevgilim olmazdı. Benim sevgilim

asla gelmeyecek. Ancak ölüm ile son bulacak bu aşk... böyle...

 

fildisikule.8m.com adresinden yararlanilmistir..

[Φ crazy mom]

- Kuşlara benzer duygular. Nereden gelir bilinmez. Kah çığlık çığlıktır, kah sesleri işitilmez. Bağrında güneşler tutuşmuyorsa

selamlayıp geçerler seni. Kuşlar soğuk iklimi sevmez.

 

- Aşk sevenin içinde varolan bir güçtür. Kendisini sevgiliye çeker. Oysa sevgi sevilende varolan bir albenidir. Seveni sevilene

götürür. Aşk, sevgiliye egemenliktir. Oysa sevgi, sevilende yok olma susuzluğudur.

 

Bunlari sevdim....