******************************************************

 

AŞK VE DELİLİK

 

Bir gün Delilik yakin dostlarını kahve içmek üzere evine

davet etmiş.

Herkes gelmiş. Kahveler içildikten sonra Delilik

dostlarına saklambaç oynamayı önermiş.

 

-Saklambaç mı? O da nedir? diye sormuş Merak.

 

-Saklambaç bir oyundur. Sizler saklanırken ben yüze kadar

sayacağım.Saymayi bitirdiğimde ilk bulacağım kişi benden

sonraki ebe olacaktır.

 

Korku ve Tembellik dışındakiler Delilik'in önerisini

derhal kabul etmişler.

 

-1..., 2..., 3... diye yüksek sesle saymaya başlamış Delilik.

 

Acelecilik, ilk bulduğu yere kendini atıvermiş.

 

Utangaçlık, her zamanki alışkanlığıyla bir ağacın gölgesine ilişmiş.

 

Neşe, bahçenin orta yerine doğru yönelmiş.

 

Hüzün, saklanacak yer bulamadığından ağlamaya koyulmuş.

 

Kıskançlık, Başarı'nın peşinden giderek yanıbaşındaki bir kayanın

ardına sığınmış.

 

Delilik saymayı sürdürmüş...

 

Umutsuzluk, Delilik'in doksan dokuza geldiğini duyduğunda

iyiden iyiye umutsuzluğa kapılmış.

 

-YÜZ ! diye haykırmış Delilik, Saklanmayan ebedir, aramaya başlıyorum....

 

İlk sobelenen Merak olmuş. Birinci kurbanın kim olacağını

o kadar merak ediyormuş ki, saklanmayı ihmal etmiş.

 

Bahçe duvarına baktığında, Delilik Kararsızlık'i fark etmiş;

üzerine tünemiş olduğu duvarın hangi tarafına saklanacağını

düşünmekle meşgulmüş.

 

Ve hemen ardından Neşe'yi, Hüzün'ü,Utangaçlık'ı sobelemiş.

Herkes yeniden bir araya geldiğinde Merak sormuş:

 

-Aşk nerede? Hiç Aşk'ı gören oldu mu?

 

Delilik, Aşk'ı aramaya koyulmuş.

Dağlara cıkmış, nehirlerin yataklarına bakmış, ama Aşk'ı hiç bir yerde bulamamış.

 

Çaresiz arayışını sürdüren Delilik, bir gül ağacı ile karsılaşmış.

Eline geçirdiği bir çalıyla ağacın dallarını, yapraklarını yoklamış.

Aniden tiz bir çığlıkla irkilmiş.

Acıyla bağıran Aşk, diken batan gözünü tutuyormuş.

 

Delilik ne yapacağını bilememiş. Özür dilemiş, yalvarmış yakarmış

Aşk'a kendisini affetmesi için. O kadar üzülmüş ki, bir daha hayat

boyu yanından ayrılmayacağını bile vaat etmiş.

Acısı biraz dinen Aşk sonunda özürleri kabul etmiş.

 

...O GÜNDEN BERİ AŞKIN GÖZÜ KÖRMÜŞ.

 

..VE DELİLİK HEP AŞKIN YANI BAŞINDA OLMUŞ....

*****************************************

ynı hikaye başka version paylaşım için tşkler

Delilik,hep aşkın yanı başında olmuş.........

 

----

 

Karakterleştirilmiş kavramlardan gidiyoruz madem...

 

Bir tane de ben yapıştırayım...

 

Pel sevmesem de...

-----

 

Bir zamanlar, bütün duygularin üzerinde yasadigi bir ada varmis:

 

Mutluluk, Üzüntü, Bilgi ve tüm digerleri, Ask dahil. Bir gün, adanin batmakta oldugu duygulara haber verilmis. Bunun üzerine hepsi adayi terketmek için sandallarini hazirlamislar.

Ask, adada en sona kalan duygu olmus, çünkü mümkün olan en son ana kadar beklemek istemis.

Ada neredeyse battigi zaman, Ask yardim istemeye karar vermis.

 

Zenginlik, çok büyük bir teknenin içinde geçmekteymis. Ask, "Zenginlik, beni de yanina alirmisin ?" diye sormus. Zenginlik, "Hayir, alamam. Teknemde çok fazla altin ve gümüs var, senin için yer yok." demis.

Ask, çok güzel bir yelkenlinin içindeki Kibir 'den yardim istemis. "Kibir, lütfen bana yardim et !" "Sana yardim edemem, Ask. Sirilsiklamsin ve yelkenlimi mahvedebilirsin." diye cevap vermis Kibir.

Üzüntü yakinlardaymis ve Ask yardim istemis: "Üzüntü, seninle geleyim." "Of, Ask, o kadar üzgünüm ki, yalniz kalmaya ihtiyacim var."

 

Mutluluk da Ask 'in yanindan geçmis; ama o kadar mutluymus ki Ask 'in çagrisini duymamis.

Ask, birden bir ses duymus. "Gel Ask! Seni yanima alacagim..." Bu Ask'tan daha yaslica birisiymis. Ask o kadar sansli ve mutlu hissetmis ki, onu yanina alanin kim oldugunu ögrenmeyi akil edememis. Yeni bir kara parçasina vardiklarinda, Ask 'a yardim eden yoluna devam etmis. Ona ne kadar borçlu oldugunu farkeden

 

Ask, Bilgi 'ye sormus: "Bana yardim eden kimdi?"

 

"O, Zaman 'di" diye cevap vermis Bilgi.

 

"Zaman mi? Neden bana yardim etti ki?" diye sormus Ask.

 

Bilgi gülümsemis: "Çünki sadece Zaman Ask' in ne kadar büyük oldugunu anlayabilir..."