Japon mimarlardan biri evini baştan aşağı yeniliyordu.Tamirat esnasında söktüğü kapılardan birinin duvarla irtibatlı bölümünde,iç kısmında,iki tahta arasında sıkışıp kalmış bir kertenkele buldu.Biraz daha dikkatli bakınca kertenkelenin canlı olduğunu farketti.

Onu oradan kurtarmaya çalışırken bu kez kertenkelenin bir ayağından duvara çivilenmiş olduğunu gördü.

''On yıl önce yapılan eve kapısı takılırken dışardan çakılan bir çivi,o an kapıyla duvar arasında bulunan kertenkelenin ayağına isabet etmiş olmalı'' diye düşündü Japon mimar.

Peki nasıl olmuştu da bu kertenkele,bir santim bile kıpırdayamadığı bu karanlık duvar boşluğunda

on yıldır canlı kalmayı başarmıştı?

Mimar,tamirat işlerini bir kenara bırakarak kertenkeleyi izlemeye başladı.Bu kertenkelenin sadece

havayla beslenmediğine göre bunca yıl yaşamını nasıl sürdürebildiğini merak ediyordu.

Bir süre sonra duvar boşluğunda bir hareket oldu.Japon mimar,nereden çıktığını farkedemediği

başka bir kertenkelenin geldiğini gördü.Gelen kertenkele yerinden kıpırdayamayacak olana yiyecek taşıyordu.

Bu kertenkele diğerinin belki annesiydi,belki eşi,belki de arkadaşı...Kim bilir? Ama bilinen bir şey var ki aralarındaki güçlü sevgi,birinin bıkıp usanmadan diğerini hayatta tutabilmek için ona yiyecek taşımasına neden olmuştu.

 

 

 

Kolay GElsin

İnsan oğlunun hayvanlardan örnek alması gereken bir ders olarak görüyorum vahşi kapitalist düzendeki ayağı kaydırmaca sisteminde yaşadığımız günlerde bu tip hatırlatmalar çok güzel

bencede örnek alınacak bi durun tşk ler emily

İnsan Dönüpte yaşadığı ortama bakınca kertenkele olası geliyor.

Çok güzel ya...

İbretlik.. Eline aklına, klavyene sağlık Emly..

EY!!!! aşk sen ne yücesin.vahşiyi yahşi edensin.

güzel bir hikaye anlamıda bir okadar ...