Kız Kulesi'nden Galata'ya Asırlık Yalnızlıklar

 

 

 

Adım; Kız Kulesi,

İstanbul'un en yalnızı.

 

Etrafımda yükselir dalgalar,

Üzerimden geçer martılar.

 

Soğuk bir gecedeyim,

Boğazın suları çok serin.

 

Üşüyorum,

Lodos işliyor ciğerime.

 

Leandra ışık ister,

İşaret bekler.

 

Gücüm yok, ateş yakamam.

Bul kendi yolunu!

 

Sen de bakma öyle Galata,

Çek üzerimden, şu, asırlık, çapkın bakışlarını.

 

Heybetli bedeninden utan,

Bir de koca adam olacaksın!

 

Hala, cılız bir ışığın

Yol göstermesini bekliyorsun.

 

Sana hiçbir zaman

'Gel' demeyeceğim.

 

Bilirsin,

Bazıları yalnızlığa aittir.

 

Onların tek sahibi;

Kendilerinin karanlık sularıdır.

 

Leyla Ayyıldız

 

___________________________________________________________

Kızkulesi

 

 

 

Denizin ortasında

Adeta nazlı bir kız edasıyla

Süzülüp, salınankız kulesi

Gece olsun,gündüz olsun

Bana güç verir

 

Tam karşısında kıyıdaki o kocaman

Taşa oturur dertli kaldırırım kadehimi

Şerefe der başlarız dertleşmeye

Aheste gelir dalgaların sesi

Kulağıma name olur

Kemanın tellerine vurur gönülden

Okşar tenimi, parmak uçları ıslak

Kucak dolusu hasret taşır kıyı boyunca

Yalnızlığımı paylaşır

 

Yıldızlı, yıldızsız gecelerde

Dost olur yanı başımda

Nemli dizleri ne uzanır yatarım

Ilık meltemin yumuşak esintisinde

Nasihat eder sessiz, sessiz kulağıma

Fısıltılarla cesaret olur yüreğime

Arkadaş olur asırlık prenses

Kıyıya ulaşan dalgaların ritmiyle

Dans edip mutluluğa salar beni

 

Ana olur, sımsıcak koynuna alır

Kol kanat gerer korkularımı yok eder

Sevgili olur, aşk aleviyle yanan yüreğimde

Kopan fırtınaları dindirir

Yıldızların altında kumsalda oynaşır benimle

Güneşin doğmasıyla ışığım olur

Aydınlatır,ısıtır buzdan kalbimi

Yeni umutlarla başlarım güne

Garip bir haz verir bana

Uzaktan uzağa seyretmek bile

Huzur verir yüreğime

 

Yüzyıllardır yalnızlığını

Marmara’yla paylaşan

Martılarla söyleşen

Görkemli kızkulesi

Bütün gizemiyle

Denizin ortasında

Nazlı, nazlı salındıkça

Bana yoldaş olur

Hem gündüz hem de gece

18/04/2001

 

Meral Yağcıoğlu

Kız Kulesi & Galata

 

 

Kız Kulesi'yle Galata'nın

Hikayesini bilir misin?

 

Asırlardır göz göze bakarlar,

Bakarlar da, bir türlü kavuşamazlar.

 

Yanıktır Kız Kulesi'ne Galata.

Zerafetine, ihtişamına hayrandır.

O büyük sevdası uğruna

Kim bilir kaç kez sırılsıklam ıslanmıştır,

İstanbul'un delice yağan yağmurunda.

 

Bakma sen, Kız Kulesi'nin aldırmaz tavırlarına.

Her ne kadar ilgilenmiyormuş gibi de dursa,

Aslında, onun da gönlü yok değildir hani Galata'da.

 

Ama, gel gör ki,

Koskoca bir Boğaz vardır aralarında.

İzin vermez bir türlü,

Galata'nın Kız'a yaklaşmasına.

 

Hikayesini bilir misin demiştim,

Kız Kulesi'yle Galata'nın.

İşte sevdiğim,

Başroldekiler bir hayli tanıdığın.

 

Sen;

Kız Kulesi,

Tüm zamanların en güzel prensesi.

Ve bense;

Galata,

Bir deli aşık, şu fani dünyada.

 

 

18.12.03/Perşembe

01:23/İZMİR

 

İbrahim Uğur Toprak

"Zamanı bir yorgan gibi üstüme serip, uykuya daldım.

Uyudum, uyandım...

Anlatmaktan usanmadığım nice masallar yazdım, hiç kahraman olmadım ama her masalda vardım.

Bir vardım, hep vardım o garip kayboluş içinde, yok yazdım kendimi İstanbul’un gözünde.

Küskün ve yalnızdım.

Denizin orta yerinde, beyaz bir kule.

Öyle...

Hep iç içe ama o kadar da uzaktım.

Yandım, külümü lodosa serdim, kâh Adalar’a vardım, Marmara delirdi, kâh dalgayla savrulandım.

Hep vardım.

Bilmediğim, anlatamadığım bu tuhaf varoluşun içinde; hep yarımdım.

Nice olay yaşadım kendimde, büyüdüm, olgunlaştım.

Bin yılları geçen yaşımla hep "genç bir kız"dım, şaşırdım kaldım.

Oysa bunca yorgunluk, kimsesizlik ve elbette yaşanmışlık, yorgun taş duvarlarıma sonsuz çizikler attı.

Meraklısı hikâyemi bilir, bilmediği benim o hikâyelerdeki halimdir.

Ağlayışımdır, gülüşümdür, bağırış, çağırışımdır.

Bilmedikleri benim yaşamımdır, gün içinde...

Ah, benim yüreğim yekpâre bedenimdir.

Asırlardır bu denizdeyim, uğruna ölümün göze alındığı genç güzel kızlara korunak oldum, savaş zamanlarında kale.

Gün geldi meşaleler yakıp yol gösterdim denizcilere.

Taş avlumda tanıdık adımlar da dolaştı, martılar da.

Yalnızlıktı tek iz bırakan; kimseler bilmedi ya, ben hep buna yandım.

Kimse sesimi duymadı, hikâyemi de.

Bir gece dolunaya çevirip yüzümü, Boğaz’ın yakamozlarıyla süslendim. Rüzgârı, geceyi, yıldızı yok sayıp, bir kendimi dinledim.

Duyduklarımı, siz de duyun diye, suya yazdım son zamanları, gün içinde sıkışıp kalan yaşamımı.

Sizinle güldüm, sizinle ağladım, gülüşlerimde de siz vardınız, yaşlarımda da...

Gün geldi ...... ettim kaderime, gün geldi şükrettim.

Siz hiç bilmediniz ya, ben hep sizden biriydim.

Sizdim.

Diyeceğim odur ki, birazdan okuyacağınız benimmiş gibi görünen, asıl sizin hikâyenizdir.

Gülüşlerim sizindir, yaşlarım sizin.

Kuzey yanım, ayazım; hayata bakan yüzüm; sizindir.

 

KIZ KULESI

KUZEY YANIM,AYAZIM