Belkide...

[Φ penelope]

Belkide hiç olmamalıydık bir an bile...

Sol cepkenin altında gizlice taşımamalıydık birbirimizi...

Kader dediğimiz oyun,

Belkide hiç buluşturmamalıydı bizi bir yerlerde...

Hiç bilmemeliydik aslında,

Ne sen beni,

Ne de ben seni...

Aramızdaki uzaklıklarda,

Seni bana getirmemeliydi...

Beni de sana...

Zaman baştan son sanisesini doldurmalıydı aslında bizim için...

Herşey bir önceki saniseden önce yaşanmalıydı...

Belkide...

Yokluğunun kendisini çoktan çalmalıydım senden...

Daha hiçbirşey bitmemişken,

Yolun sonunda beklememişken...

O son anı hiç kazımamışken birbirimizin hafızalarına...

Belkide...

Elveda,bir sonbaharda;

Bir ağacın köhneliğinde yaşanmalıydı...

Dökülen o aciz yaprakların altında...

Terkedilmeye mahküm...

Gitmelere boynu bükük...

Bitmeye çoktan hazır...

O yitirilmişliğin önünde...

Daha da hüzünlü olurdu belkide...

Bu kopkoyu nefretimin çok ötesinde...

Belkide...

Seni hiç sevmedim...

Ya da belkide bunu böyle bildin...

Bildiğinin ötesinde,

Ne uçurumların ayağında,

Neler yaşadığımı hiç bilmeden...

Belkide...

Hatalıydın...

Yanlıştın ve suçluydun herzamanki gibi...

Bir türlü görmeyi istemedin...

Sendeki beni...

Hani o çok sevdiğin,

Sendeki o beni...

Belkide...

Bu öylesine bir andı...

Hem senin için...

Hem de benim için...

Öylesine varolan,

Anlamı ise sonsuz bir hiçlik olan,an...

Belkide...

Seni bensizliğe,

Beni de sensizliğe çoktan terketmeliydim...

Sana elveda bile demeden...

Bir an'da...

O anın o sonsuz anlamsızlığıyla...

Gitmeliydim çoktan...

Belkide...

Her türlü sana bu denli çabuk,

Gözüm kapalı yürümemeliydim...

Bana doğru yürümeni ise;çoktan engellemeliydim...

Sana yalan söylememeliydim...

Belkide...

Seni hiç özlememeliydim...

İsmin bana hiçbirşey hatırlatmamalıydı...

Ya da sana ait herşey...

Belkide...

Sensizliğin sonsuz kıyısında...

O kara renklerinle karşımda yeniden duran sana bir an bile bakmamalıydım...

Seni bir daha bulmamalıydım...

Firar eden kalbimin peşinde...

İçimde kalmamalıydın...

Söküp gitmen gerekiyordu herşeyini...

Ve her seni...

Ben senden giderken...

Sensizliğin bu kadar çok acıttığını bilmezken;

Seni hiç özlememiş....

Seni asla aramamışken biryerlerde yüreğim...

Belkide...

Sensizliğin ne olduğunu tam olarak çözebilseydim...

Sen'in kim olduğunu çözebildiğim gibi...

Belkide...

Yokluğun bu kadar ağrıtmazdı ruhumu...

Hergün gizliden gizliye...

Bir çizik atmazdı ruhuma...

Herşey için çok geç olmazdı belkide...

Belkide...

Bu kadar çok azalmazdın bende...

Bitmene rağmen kalamazdın yüreğimde...

Belkide...

Sensizlik;vurup gittiğim halde açık bırakmazdı o kapıyı...

Belkide...

Her an bir ışık yanmazdı o kapının ardına...

Belkide...

Her aydınlığı;

Senin gelişin ve o kapıyı kapatışın sanmazdım...

Belkide...

 

YAZAN : penelope.