BİR MiSYONERiN Türkiye ANILARI...

 

8 Temmuz

İşte Türkiye'deyim; bölge sorumlusu Tommy arkadaşla havaalanından

kalacağımız eve giderken hayli uyarıcı bilgiler

aldım; "Hemen başlama, biraz sağını solunu tanımalısın; Türkler acayip bir

millettir" filan diye bir şeyler söyledi, ama aldırış etmedim. Bir dakika

bile zayi edilmemeli; görev kutsal, görev ağır.

 

9 Temmuz

Tommy'nin yanıldığı açık; bugün ilk tebliğimi yaptım bile. Adam parkta

öylece oturuyordu. Söylediğim her şeyi gülümseyip başıyla tasdik ederek

saatlerce dinlerken ruhumun göklere değdiğini hissetmiştim. Bizi seyreden

simitçi, sonradan o adamın sağır olduğunu söyleyince biraz moralim bozuldu

ama olur öyle şeyler.

 

11 Temmuz

Üçüncü gün; Tommy hâlâ "erken henüz" diye ısrar ediyor. Mânâsız bir ısrar

bu; kurtulması gereken o kadar çok ruh var ki burada. Çorap almaya

inmiştim

semt pazarına. Nasıl oldu anlamadım ama eve dönerken artık benim altılı

çelik tencere takımım vardı. Önemli değil, tencere gerekli bir araç nasıl

olsa. Tencereci arkadaşa müjdeyi tebliğ ettim. "Ayıpsın abi, Hazreti İsâ'

ya

can fedâ." dedi, ben ağladım. Söz verdi, pazar toplantılarına gelecek;

hatta

bana bir adres bile verdi. O adrese gidersem bir sürü insanı misyona

katabilirmişim.

 

21 Temmuz

Tommy hâlâ "gitme, bak karışmam" diyor; işte bu aşırı ihtiyatkârlık

yüzünden

buralarda İsa'nın mesajı yeterince bilinmiyor zaten.

Gittim; şehrin kenarında kalabalık bir mahallede bir apartmanın altıncı

katına çıktım. İçeride bir hayli erkek vardı; beni içeri aldılar,

mobilyasız bir salona geçtik. Çay getirdiler; hatır sordular. Tam lâfa

başlarken biri parmağıyla "sus" işareti yaptı. İçeriden yaşlıca bir adam

çıkıp salona gelince herkes gibi ben de ayağa kalktım. Sonra adam

konuşmaya,

bir nevi vaaz vermeye başladı. Şöyle bir dinledim; eh fena şeyler değil.

Toplantıdan sonra herkes birbirine sarıldı, yeniden çay ikram edildi.

Burayı sevdim, yarın da

geleceğim.

 

2 Ağustos

Yine aynı şeyler oldu; bir ara fırsat bulup salondaki arkadaşları misyona

kazandırayım dedim. Tam "İsa" demiştim ki, ihtiyar vaiz

"İsa dedin de aklıma geldi." deyip çok tatlı bir bahis açtı. Öyle güzel

anlatıyor ki başladım ağlamaya. Zor teselli ettiler; sonra

ortaya sofra geldi. Yemek yedik. Kuşbaşılı pilav nefisti; hele cacık!

 

12 Ağustos

Tommy beni tesbihle oynarken yakaladı. "Nereden buldun" diye sıkıştırıyor.

"Dükkanın birinden aldım." dedim. Tesbih bana

iyi geliyor, meditasyon yerine geçiyor. Bir tane de Tommy'e mi alsam?

 

6 Eylül

Bugün hep birlikte camiye gittik. "Bakayım" dedim burada neler yapıyorlar,

nasıl ibadet ediyorlar. Mecit diye bir temiz yüzlü

arkadaşım var cemaatten. Bana abdest almayı öğretti caminin avlusunda.

Tuvaletleri pek temiz değil ama abdest çok güzel bir olay.

Fırsatını kolluyorum; bunların hepsini Protestan etmezsem bana da Mahmut

demesinler!

 

16 Eylül

"Nereden çıktı bu Mahmut?!" diye çıldırdı Tommy. "Kod adım." dedim.

Anlamadı. Anlamaz tabii. Ben ne yaptığımı biliyorum.

Şimdilik sesimi çıkarmıyor, toplantılara muntazaman devam ediyorum; ezan

okununca "Hadi camiye gidelim, Mahmut." diyorlar, gidiyorum. "Neler

okuyorsunuz fısır fısır?" diye sordum. Öğrettiler. Fatiha çok güzel bir

sûre. Tommy'e de öğretmeliyim.

 

1 Ekim

Tommy beni evden atmaya kalkıştı dün. "Seni kandırıyorlar, Müslüman

yapacaklar enayi." diye çıkıştı. İtiraz ettim, "Ben bunların içyüzünü

öğrenmeye çalışıyorum Pastör Tommy." dedim. "Sırlarını öğrendiğim an,

bunları sürü halinde önüme katıp Sarayburnu' ndan denize sokup cümlesini

birden çatır çatır vaftiz etmezsem bana da Mahmut demesinler." dedim. "Çık

dışarı aptal." diye kovdu beni. Misyondan gelen aylığımı da kesti.

Vermezse

vermesin, cemaatteki arkadaşlar aralarında para toplayıp verdiler. Geceyi

ucuz bir otelde geçirdim. Bugün Mecit'in evine taşınıyorum. Az kaldı, az..

Dayan, oğlum Mahmut!

 

6 Kasım

Mecit benim için istihareye yatmış; "Yeşil gördüm, Mahmut." dedi, "Nurlar

içindeydin, hidâyet nasip oldu sana, ne mutlu." dedi.

Tabii, aldırış etmiyorum, fakat hoşuma gitmedi de değil.

 

9 Kasım

Bugünlerde cemaate İngilizce dersleri vermeye başladım; sabah namazını

topluca edâ ettikten sonra kuşluk vaktine kadar ders veriyorum. Kuşlukla

öğle arasında tefsir dersleri yapıyoruz. Beni artık iyice kendilerinden

zannediyorlar.

 

21 Kasım

Yeni damat olduğum için dört günden beri günlük yazamadım. Mecit'in

teyzesinin kızı Sabiha ile nikahlandık dün. Nikâhımızı Saadettin Hoca

kıydı

sağ olsun. Sünnet dediğin ise sinek ısırığı gibi bir şey zaten, çabucak

geçti. Bu sabah yolda Tommy ile karşılaştık. "Kiliseye yazdım, seni

defterden sildiler." dedi. Güldüm, hâlâ o bayatlamış misyoner kafası

işte.

Benim din değiştirdiğimi sanıyor, gerzek.

Halbuki ben...

 

28 Kasım

Ne kadar üzgünüm. Mecit, "Nasip değilmiş, seneye gidersin" diyor. Hac

kayıtları kapanmışmış. İstesem ecnebi pasaportumla Mısır

üzerindenvize alır giderim, ama ben olayı içeriden, herkesle bütün

mü'minlerle birlikte yaşamak istiyorum oysaki.

 

19 Aralık

Sabiha ile teheccütten sonra Yaşar Hoca mevzusu geçti aramızda. Yav, bu

Yaşar Nuri Hoca iyi adam hoş adam, fakat ne bileyim çok

modern bir duruşu var gibi sanki; hani, "İslâm'ı en iyi ben bilirim."

şeklinde bir dayılanma. Öğleden sonra yayıncımla sözlü anlaşma yaptık; ilk

eserim iki ay sonra çıkıyor: &nbs p; "İslâm'ın selefî boyutlarına dinamik

bakışlar". Yayıncım, "Fiyatı iki lira yaparsak üç yüz bin satarız." diyor.

"HAMD OLSUN"

suheda kardeşim

ben devamını bekliyodum aslında bizimkileri ne zaman vaftiz edecek diye:D ama anlaşılan onun teheccühleri devam edecek biiznilalh