Kendin olmak..

İnsanlar her zaman uyumlu oldukları kalabalıklar içinde olmak isterler. Sen farklı davranmaya başladığın an, bütün kalabalık şüphelenmeye başlar; bir şeyin ters gittiğini düşünür ve seni kendi kalıplarına sokmaya çalışırlar. Seni tanıyorlar ve değişimi görebiliyorlar. Seni, gerçek benliğini hiç kabullenmediğin zaman tanımışlardır ve şimdi birden gerçek benliğini kabul ederken görüyorlar. Fikirlerinle ve kararlılığınla kendin olman hoşlarına gitmemiştir.

Olmak istediğin gibi davranıyorsan, kendi dünyanda mutluysan, bu sürüden ayrı düştüğünün habercisidir. Toplum sürüden ayrılmış kişilere tahammül edemez. Çünkü toplum sayılarla yaşar; buna sayıların politikası denir. Sayının çokluğu insanların kendilerini iyi hissetmelerini sağlar. Haklı oldukları hissini verir; yanılıyor olamazlar, milyonlarca insan onlarla birliktedir. Bu da onlar için yeterlidir çünkü ölçütleri çokluktur. Hak ve hakikat umurlarında değildir. Yalnızca gerçeklere karşı gözlerini ve kulaklarını kapatmamış kişiler gerçeği görebilirler, fikir yürütürler, hiç bir şeye bağnazca bağlanmazlar. Bu bir bakıma birey olma çabasıdır aslında.

Birey olmak için en üst seviyede korkusuzluk temeline sahip olmak gerekir: “Bütün dünyanın bana karşı olması önemli değil. Önemli olan şey benim geçerli bir deneyim yaşamış olmam. Ben rakamlara bakmam, yanımda kaç kişi olduğuyla ilgilenmem. Bir papağan gibi başkalarının sözünü tekrar edip etmediğime ya da anlattıklarımın kaynağının kendi deneyimlerim olup olmadığına bakarım. Eğer delillerime rağmen insanlar karşımda dikilip yanlış yolda olduğumu söylüyorlarsa bana benim delillerimden daha sağlamlarıyla gelmelerini isterim.. Bunu yapamıyorlarsa -ki hiç bir zaman yapamayacaklar- o zaman bütün dünya karşımda olsa bile mücadeleme devam ederim. Kendimi iyi hissetmem için onların oylarına ihtiyacım yok. Sadece başkalarının fikirlerini taşıyan insanlar başkalarının desteğine ihtiyaç duyar.”

''Böyle düşündüğün an sürü psikolojisinden ayrılmış ve özgürlüğüne kavuşmuşsundur. Hayal ettiğin yaşam senindir...''