Bencillik Girdabı

İnsana bahşedilen benlik emaneti, en büyük gerçeği tanıyıp bulma yolunda ona verilmiş mukaddes bir armağandır. Vazife biter bitmez de taşa çalınıp kırılması gerekli olan bir armağandır. Böyle yapılmadığı takdirde kabarır, şişer ve sahibini yutacak bir ifrit hâline gelir. Fert, onunla Yüce Yaratıcıyı, O'nun kudretinin, ilminin, iradesinin sonsuzluğunu; eksiklik ve kusurların O'nun, semtine sokulamıyacağını idrak edecek, sonra da sinesinde tutuşturduğu mârifet ve muhabbet ateşiyle onu eritip bitirecek; sadece Yüce Yaratıcının varlığıyla bakıp görecek, O'nunla düşünüp O'nunla bilecek ve sadece O'nunla soluyacaktır.

* * *

Hep bencil olarak kalıp gitme, Hakk'ı görüp bilememenin, sonsuzluk yolunda mesafe alamamanın ve gözleri bağlı,aynı yerde dönüp durmanın ifadesidir. Devamlı benlik hesabına düşünenler, benlikle oturup kalkanlar, aradıklarını "ego"nun karanlık atmosferinde arayanlar, yıllarca dere-tepe demeden aşıp gitseler de bir çuvaldız boyu yol alamazlar.

* * *

Yapılan işler, işlerin en ağırı, en yorucusu dahi olsa, benlik hesabına yapıldığı takdirde kat'iyyen fazilet va'detmez ve İlâhî Dergâhda kabûl göremez. Kendini aşamamış, benliğine bıçak çalıp parçalayamamış, basireti bağlı kimselerin ötelere doğru her hamlesi bir avunma ve aldatmaca, her fedakârlığı da bir akılsızlıktır.

* * *

Bencillik, şeytanî bir sıfat olduğundan, ona kapılanları, şeytanın âkıbetine uğratacağından şüphe edilmemelidir. Şeytanın mazeret ve müdâfaaları bile, güm-güm birer benlik melodisidir. Âdem (s) nebi, ufkunun karardığı bir anda, gözyaşların dan yepyeni bulutlar meydana getirerek onunla gönül ateşini, hasret ateşini söndürmeye çalışmasına karşılık; İblis, her kelimesi gurur ve inat, her ifadesi saygısızlık, mazeretler sayıp döküyordu...

* * *

Benliğin ilimden kaynaklananı, servet ve iktidarla ortaya çıkanı, zekâ ile, cemâl ile şişip büyüyeni ve daha birçok çeşidi vardır... Bu sıfatlardan hiçbiri, insanın zâtî malı olmadığından, bu husustaki her iddia, hakiki Mal Sahibi'nin gazabına bir vesile ve davetiye sayılmış ve bu mağrur rûhların helâkiyle neticelenmiştir.

* * *

Ferdin şahsî dünyasını tesir altına alan "ego", bir cemaat benliğiyle de, omuz-omuza verince, bütün-bütün devleşir ve mütecaviz bir ifrit hâline gelir. Artık böyle azgınlaşmış bir rûhun elinde en hayırlı şeyler dahi simsiyah bir bulut kesilir ve etrafa gülle-bomba yağdırmaya başlar. Evet böylelerinin elinde, ilim, bir yalancı ışık, servet, çalım Ve cakaya vesile; gönül, bir çiyan yatağı; cemâl, çevreye ekşilik saçan bir gam sayfası, zekâ, başkalarını hafife alan uğursuz bir şaklaban hâlini alır.

* * *

Öteden beri felsefe, benliği; peygamberlik de, hakkı ve mahviyeti temsil etmiştir. Evvelkilerin yolunda; şüpheler, tereddütler, aldatmalar, şiddet ve hiddetler; aysberglerin birbiriyle çarpışmaları gibi korkunç müsademelerle dağılıp parçalanmalarına karşılık; ikincilerin yolunda; aydınlıklar, gönül inşirahları, birbirinin imdadına koşmalar birbirini desdeklemeler vardır.

* * *

Her fırsatta kendini etrafa anlatma rûh haleti, fertte bir eksiklik ve aşağılık duygusunun ifadesidir. Böyleleri, iyi bir rûh terbiyesiyle varlıklarını gerçek Mal Sahibine feda edecekleri güne kadar da bu durum sürer gider. Bunların her işi bir çalım, her ifadeleri gürül-gürül benlik, her mahviyyet ve tevazuları da ya bir riyâ, ya da kendilerini başkalarına anlattırabilme yatırımıdır. Bin nefrîn haknaşinâs bencillere!

SIZINTI