İçimdeki dosta İtiraf

[Φ furkan16]

Küçük bir çocuğun saflığıyla bakmışım bu zamana kadar hayata. Gerçeklerden kaçmışım.Ve kendime öyle bir dünya kurmuşum ki nasıl anlatsam. Benim gerçeklerim sadece bana ait olanlarmış. Ben herkesten bana benzemesini istemişim. Ne kadar garip değil mi Dost. Aslında acı diye bir şey de yok biliyor musun. Hayalde acı çekmek kadar anlamsız bir şey de olamaz.

Herkes beni sevsin olamaz böyle bir şey. Bu gerçek dışı bir düş. Düşlerle yaşamak kadar düş olamaz Dost. Kendimi çözdükçe kendime yaptığım haksızlığı daha iyi anlıyorum. Ben ruhumu ortaya koymamışım ki. Ben hep gizlenmişim Dost. Duygularımı düşüncelerimi gizlemişim. Ve ortaya çıkmak. Hem de aslanlar gibi.

Yok böyle bir şey. Yaşama bir koza ör ve o koza içinde uyu. Bu olamaz Dost. Bu olanaksız bir şey. Bu hayal bu anlamsız. Bu kendinden kaçmak Dost. Bu gerçeklerden kaçmak. Yok gerçeklerle yüzleşme zamanı çoktan gelmiş ve geçiyor Dost. Öfkelenmek ve kin duymak. Olamaz böyle bir şey. Dışarıdan özür dilemek ve içinden ben haklıyım demek. Yok be Dost gerçekten yok. Sıkıntılarım bana çok şey anlatıyormuş da ben anlamak istemiyormuşum. Dedim ya sana yazdıkça bazı şeyleri daha iyi anlıyorum. Yaşamak güzel şey be dost