ÖNYARGI

Uzaklarda bir köyde, kocası, çocuğu doğmadan ölmüş, tek başına yaşayan

hamile bir kadın kendisine arkadaş olması açısından dağda yaralı olarak

bulduğu bir gelinciği evinde beslemeye başlar. Gelincik kadının yanından

bir an bile ayrılmaz. Her ne kadar evcil bir hayvan olmasa da,oldukça

uysallaşır. Bir kaç ay sonra kadının çocuğu doğar. Tek başına tüm

zorluklara göğüs germek ve yavrusuna bakmak zorundadır. Günler geçer ve

kadın bir gün bir kaç dakikalığına da olsa evden ayrılmak ve yavrusunu

evde bırakmak zorunda kalır... Gelincikle bebek evde yalnız kalmışlardır.

Aradan biraz zaman geçer ve anne eve gelir. Gelinciği ve kanlı ağzını

görür. Anne çıldırmışçasına gelinciğe saldırır ve oracıkta öldürür

hayvanı. Tam o sırada içerdeki odadan bir bebek sesi duyulur. Anne odaya

yönelir...Ve odada beşiği, beşiğin içindeki bebeği ve bebeğin yanında

duran parçalanmış bir yılanı görür. Einstein'in söyledigi rivayet edilen bir söz var :

"İnsanlardaki önyargıyı parçalamak benim atomu parçalamamdan çok daha zor!"

ah işte herşeye sebep olan o özyargı.....görmeden duymadan hissetmeden yargılamayalım lütfen .

 

herşeyi siliniyor o zaman...yaşananları,duyguları.aşkı,sevgiyi,saygıyı hepsini bitiriyor...bitiyor işte..başlamamak üzere.geriye baktırmıyor..

kesinlikle haklısın