Asil eksiklik, eksik oldugumuzu dusunmekti.

Asil eksiklik,careyi baskasinda aramakti.

Hayatin matematigi farkli; ikiyarimi toplayinca bir etmiyor.insan tek basina mutsuzsa baskabiriyle de mutlu olamiyor.onceyalnizdik.

9 ay boyuncakaranlik bir yerde disari cikmayi bekledik ve dunyaya

aglayarak geldik.

Pisman gibiydik.

Ya da mecburen gelmis gibi.Biraz buyudukten sonra, kendimizi bildigimiz anda, icimizi kemiren,

kalbimizi kurcalayan o tuhaf duyguyu hissettik:Bir yerde bir eksik var.

Korktuk. "Bunun sebebi ne?"

diye sorduk kendimize.

Cevabi yapistirdik:

"Demek ki sahip olmadigimiz bir seyler var.

O yuzden eksiklik hissediyoruz."Peki, neye sahip olmamizgerekiyor?

cocukken,"yasimiz kucuk" diye dusunduk. Her istedigimizi yapamiyoruz.

Kurallar, yasaklar var. Buyuyunce her sey yolunagirecek.

Buyudukce Birsey degismedi. Yine huzursuzduk. icimizden bir ses ayni

sozcukleri fisildiyordu: "Bir eksikvar."

Kafamiz karisti. Nasil kurtulacagiz bu igrenc duygudan? Nasil gececek bu?

Aklimiza yenicevaplar geldi: Okulu bitirince gececek. Isegirince

gececek. Para kazaninca gececek. Tatile gidince gececek.

Okulu bitirdik. Diploma aldik. ise girdik. Kartvizit aldik.Calistik.

Para kazandik. Tasindik. Araba aldik. Calistik.Eve yeni esyalar aldik.

Tatile gittik. Dans ettik. Terfiettik. Kartviziti degistirdik. Daha cok

calistik. Daha cokpara kazandik.Calistik.Calistik.

Gecmedi. "Bir yerde bir eksik var" hissi, hala orada duruyordu.

Bu sefer de "Sevgilimiz olunca gececek" dedik. "Yalnizligimiz sona

erince bu illetten kurtulacagiz." Beklemeye basladik.

Derken, biri cikti karsimiza.asik olduk. Ve aninda baska biri olduk.

Daha guclu, daha guzel, daha akilli biri. Hesap cuzdanlari, kartvizitler,

hatta ilaclar bile boyle hissetmemizisaglamamisti.

Sevgilimizin gozlerinde, daha once bize verilmemis kadar buyuk sevgi

ve hayranlikgorduk. Sevgilimizin gozlerinde Tanri' yi gorduk.Isigi

gorduk. "Tunelin ucundaki isik bu olmali" diye dusunduk "kurtulduk."

Sonra bir gun, daha dun bize deligibi asik olan insan cekip

gidiverdi. Ya da artik eski sigibi sevmedigini soyledi. Ya da baska birine

asik oldugunu soyledi. Ya da daha kotusu, baska birine asik oldu ama

soylemedi. Telefonu acmamasindan, elimizi tutmamasindan, sevismemesine

bahane bulmak zorunda kalmamak icin biz uyuduktan sonra yataga gelmesinden

anladik, bir terslik oldugunu. Belki de sevmekten vazgecen veya terkeden

sevgilimiz degildi, bizdik. Farketmez.

Sonucta ask bitti.

Simdi her yer bombos. Simdi tekrar yalniziz. Basladigimiz yere donduk.

Yillarca ugrastik, eksigin ne oldugunu bulamadik. Halbuki herseyi

denedik, her yere baktik.

oylemi?

Bakmadigimiz bir yer kaldi. Icimize bakmadik.

Eksik parcayi disarda aradik amaicimizde sakli olabilecegini akil

etmedik.Birilerini sevdik, birileri bizi sevsin diye ugrastikama

kendimizi sevmedik.

Sasiracak bir sey yok, tabi ki sevmedik. Kendimizi sevsek bu kadar

kosturur muyduk?Canimiz yanmasin diye duvarlarin ardina saklanirmiydik?

Kendimizi bos sanip doldurmaya ugrasir miydik?Terk edilmekten korkar

miydik?

Asil eksiklik, eksik oldugumuzu dusunmekti. Asil eksiklik, careyi

baskasinda aramakti. Hayatin matematigi farkli; iki yarimi toplayinca bir

etmiyor. Insan tek basina mutsuzsa baska biriylede mutlu olamiyor.

"Herkes beni sevsin" diye ugrasinca kimse gercekten sevmiyor, herkes

sevgisine sartkoyuyor, sinir koyuyor. Oysa "kendime duydugum sevgibana

yeter" diye dusununce, kendimizi oldugumuz gibi kabullenince yarim

tamamlaniyor. Her sey bir oluyor.

iste o zaman perde aralaniyor. Aci diniyor.

iste o zaman baska 'bir' iyle biraraya gelerek, hesabin kitabin,

korkunun kayginin hukum surdugu sahte bir sevgi yerine, gercek birsevgi

yaratilabiliyor.

 

CAN DUNDAR

eline sağlık suheda çok güzeldi özelliklede bu kısım ( Insan tek basina mutsuzsa baska biriylede mutlu olamiyor. )

biraz uzun gibi görünüyordu ama okumaya değermiş

Evet iki yarım bir etmiyor.mutluluğu başkalarına bağlayınca o beklenen gün hiç gelmiyor...