yasam süprizlerle dolududr.bazen hos bazen hos olmayan süprizler... istesekte istemesekte her ikisiylede karsilasmamiz kacinilmazdir.dünyada hicbir insan herzaman mutlu yada herzaman mutsuz degildir. mutsuzluklarin icinde zaman zaman mutlu anlar vardir. ki bu mutlu anlar bizim hayata tutunmamizi saglar.onun icin hic kötümser olmaya gerek yok,sadece sabirli olmak o güzel süprizleri ümitle beklemek,bizi yaratan tanrinin , bizi yalniz birakmayacagina inanmak lazimdir.tanri sizin icinizde ve size her zaman yardim ediyor.bu duyguyu icinizde hissedin...ozaman göreceksiniz ki üzüldügünüz bircok sey gökyüzündeki bulutlar gibi önünüzden gelip gececek ve piril piril günesli günler icinizi aydinlatacaktir herkese selam ve sevgilerle...

yaşamın tanımını kişinin ana rahmine düştüğü an ile kişinin ruhunu verdi an arasında ki süreç olarak ele alalım.(bu tanım yetersiz olduğunu biliyorum ama konuyu dağıtmamak açısında özet bir tanım tercih ettim).

bu süreç içerisinde kişi, belli devrelerde çeşitli boyutlara burünür. bu boyut değiştirme anında kişi psikolojisi doğrudan etkilenir. bu etkilenme duruma göre ; mutluluk veya mutsuzluk halini alır. bu halin kişide yaşanmaması imkansızdır ve bahsettiğin gibi kaçınılmazdır. bu iki mefhum kişiyi ya hayata bağlar ya da hayattan uzaklaştırı.. bu çaresizlik ve kaygı onun dünya da yanlız olduğunu ve çok küçük olduğu hissini verir. işte bu nokta da dinsel inancı her ne ise ona sığınır.. savunmasızdır yalvarır.. tersi bir durumda ise genel de insan fıtratı; daha çok dünyaya bağlanır ve kendi yetilerinin her şeyi yapabilecek güçte olduğunu kabullenir.

 

benim fikrim bu, neyse fazla kafa ütülemenin manası yok diye düşünüyorum.

Yaşam bizlere yeni olgularla da gelebiliyor..yaşanan acılarla yoğurulup olgunlaşma sürecine geçişler oluyor..

İnişli çıkışlı yaşamlarımızda önemli olan her sıkıntı ve acılarda dik durabilmek

daima ileriyi görüp sıkıntılarımızın bizi aynı noktada kalmamızı engellemesine izin vermemek...

İlerlemek ,aynı zamanda olgunlaşmak istiyorsak arkamıza bakmadan yaşama sarılmak ve yolumuza devam...