Tekin Aral (1941-1999)

[Φ Legendary]

 

Tekin Aral

 

Salacak Hikáyeleri'nin yazarı Arap Kadri'nin yaratıcısı;

 

Tekin Aral, Oğuz Aral'la birlikte Gırgır'ı kurarak Türk mizah tarihinin en büyük başarılarından birine imza atmıştı. 1985'ten beri bir Hürriyet’te çalışıyordu. Milyonlarca insanı güldüren Tekin Aral kendi hayatında ciddiydi. ‘‘Mizahçılar pek öyle kah kah, kih kih insan değildir’’ derdi. Eşinin tanımıyla ‘‘alçakgönüllü, gerektiğinde sert olabilen, dürüst bir kişiydi.’’

 

Tekin Aral 1941 yılında İstanbul'da doğdu. Darüşşafaka Lisesi mezunu olan Aral, karikatür denemelerine okul dergisinde başladı. Dolmuş Dergisi'nde çizmeye başlayan Aral'ın karikatürleri daha sonra Tef, Karikatür, Vatan, Yeni Tanin, Yeni Sabah ve Akşam gazete ve dergilerinde de yayınlandı. 20 yılı aşkın bir süre Günaydın Gazetesi'nde çizerlik yapan Tekin Aral, ağabeyi Oğuz Aral'la birlikte Gırgır Dergisi'nin çıkışına katkıda bulundu. Ardından Fırt Dergisi'ni yayınladı.

 

Tarzan, Arap Kadri tiplemeleri ve Salacak Hikayeleri'yle okurların sevgisini kazanan Aral 1989 yılından bu yana dergi çıkaran genç yeteneklere yardımcı oluyordu. Aral, 7 Eylül 1985 tarihinden beri de Hürriyet Gazetesi'ndeki ‘TV'de Ne Var Ne Yok' adlı köşesinde ilk kez yazılı-çizili televizyon eleştirileri yapıyordu.

Kah kah, kih kih değilim

 

1997'de Hürriyet Pazar için Gülden Aydın'ın yaptığı bir röportajda, mizah yazarımız kendi kişiliğiyle ilgili ilginç ipuçları vermişti:

‘‘Mizahın haince planlanıp kuyumcu terazisiyle ölçerek yapılması gerektiğine inanıyorum. Alışverişte karşılaştığım insanlar, ensesine bir tokat atıp komik şeyler söylememi bekliyor. Mizahçılar pek öyle kah kah, kih kih insan değildir. Futbolcu da sokakta yürürken her gördüğü konserve kutusuna tekme atmaz. Ama keyifli yönlerimiz vardır; hatta benim bile!’’

Tekin Aral, kendisinin de itiraf ettiği gibi aslında karikatüristliğe ‘‘öyle çok bilinçli’’ başlamamıştı, ‘‘bir baltaya sap olmak için’’ bu işe kalkışmıştı. O sıralarda 15 yaşındaydı. İyi resim yapıyordu. Bunları oraya buraya gönderiyordu. İlki Dolmuş Dergisi’nde yayınlandı.

 

Sonra birdenbire ‘‘jönlük’’ devri geldi. Tekin Aral aynı zamanda bir film oyuncusuydu! Altan Erbulak ve Oğuz Aral, ona haber vermeden Sinema Dergisi'nin açtığı bir artist yarışmasına sokuldu ve yarışmayı kazandı:

 

‘‘1962 yılıydı sanırım... ‘Kanun Der ki' filmiydi. Kanunun açıklarından yararlanarak bana başrol vermişlerdi. Köy filmiydi ama Kadıköylü gibi giyinmiştik. İspanyol paça kot pantolonlar, ekose gömlekler... Başıma gelmeyen kalmadı. Attan düştüm, dayak yedim, üçüncü derece yandım! Bir keresinde at beni Sarıyer sırtlarından caddeye kaçırdı...’’

 

Çok yoksulluk çekti

Tekin Aral çocukluğunda, gençliğinde çok yoksul günler yaşadı. Babıáli’de otellerde, dört kişilik bekár odalarında yatardı. Hatta, Üsküdar'dan Babıáli'ye gitmek, elinde karikatür kapı kapı dolaşmak mümkün olmadığından kapı diplerinde yattığı da oldu: ‘‘Parasızlıktan, aldığım barbunya konservelerini yiyip içine sinek atar, konserveyi iade ederdim. Tabii parayı geri alıp ertesi gün yeni konserve almak için. Babıáli'deki bütün bakkallar beni tanırdı. Bunun üzerine Beyazıt bakkalarına gitmeye başladım...’’

Tekin Aral'ın bu çilesi, Günaydın'ın birinci sayfasında karikatür çizmeye başlayınca bitti. 1974'te kardeşi Oğuz Aral'la Gırgır'ı çıkarmaya başladı. İki yıl sonra tek başına Fırt'ı çıkarmaya başladı.

‘‘Karikatüristler olarak herkes, hepimiz çektik’’ diyordu. ‘‘Ama işimden iyi paralar kazandım. Birlikte çalıştığım arkadaşlarım da kazandılar.’’

 

Eşiyle tanışması da ilginç Hayatında ilk defa Divan Pastanesi'ne gitmişti. Bir arkadaşıyla randevusu vardı. Kahve söyledi, kahvesi yanlışlıkla bir genç kızın önüne gitti: ‘‘Doğru yere gitmiş! Tanıştık böylece...’’

Tekin Aral ve eşi İnci'nin iki kızı oldu. Bir de torunu: ‘‘Damadım Savaş'la birlikte bu dişi takımına elimizden geldiği kadar direnmeye çalışıyoruz!’’ diye şakalaşıyordu.

Eşi İnci Hanım onu şöyle tanımlıyordu: ‘‘Seçici, titiz, alçakgönüllü, bir adım geride durmayı yeğleyen, gerektiğinde sert olabilen, dürüst bir kişidir Tekin.’’

 

Babaya şiirli veda

Türkiye'nin en renkli muhalefetini tek başına yıllarca sürdüren, mizahıyla her yaştan her kesimden insanı güldüren Tekin Aral Usta'ya, en zor veda tabii ki ailesinden geldi. Aral'ın küçük kızı Ayça Aral, babasına vefat ilanı yerine, bu şiirle veda etti:

 

Yüreğinde o kadar büyük bir sevgi besliyorsun ki

Bizleri öyle bir aşkla sevdin ki

Yarattığın bütün güzel şeyler kalbinde nalıyordu ilhamını

Ölümün bize en yakın olduğu yerde

sen ölümsüzleştirdin kendini

Hayatımın en büyük borcu

Sana hak ettiklerini, beklentilerini

sunmak olacaktır.

Beni duyduğunu şimdiden hissediyorum.

 

 

Mizah dünyasının ünlü ismi Tekin Aral, böbrek yetmezliği tanısıyla 3 aydır tedavi gördüğü Amerikan Hastanesi yoğun bakım servisinde kalp yetmezliğinden yaşamını yitirmişti. Hürriyet'teki köşesinde Türkiye'nin ilk çizgili televizyon eleştirmenliği yapan Aral 58 yaşındaydı...