Gönderi tarihi: 19 Şubat , 2006 19 yıl buradaki tüm dostlarıma gelsin iyi ki varsınız ve iyi ki tanıdım
Gönderi tarihi: 19 Şubat , 2006 19 yıl yok kardeşim ben böle iyileşemem....şimdide duygu yüklemesi yapıyolar...
Gönderi tarihi: 20 Şubat , 2006 19 yıl yok be şaka yaptım! ya bu forumdakiler çok alıngan olmaya başaldırlar
Gönderi tarihi: 20 Şubat , 2006 19 yıl dostluk çok önemli bir kelime doğru zamanda doğru insana kullanmalı insan..yanlış insana kullanıpta üzülmemek lazım....çünkü bazıları bu kelimeyi hiç haketmiyorlar............abim oldu kardeşlerim oldu bacılarım oldu arkadaşlarım oldu neden bir dostumda olmasın ki.......... gerçek dosttun değerini bilen herkese sewgiler...... yüreğine sağlık angel..devamını bekliyorum.............
Gönderi tarihi: 20 Şubat , 2006 19 yıl Yazar teşekkür ederim made tabi neden olması devamı geelcek bu sana gelsin made Dostum... içimi kapkara bulutlar kapladığında, başımı omzuna yaslayabileceğim... onun içindeki kara bulutlar yüreğini kararttığında, başını omsuzuma yaslayabilecek insandır. Dostum... sıkıntıdan ellerim buz gibi olduğunda, ellerimi tutarak, sevgisi ile taaa yüreğime kadar ısıtabilecek... sıkıntıdan onun elleri buz gibi olduğunda, ellerini tutarak, sevgim ile taaa yüreğine kadar ısıtabileceğim insandır. Dostum... işyerinde; bir bardak çayın... veya bir fincan kahvenin içimi süresince, "gönül ne kahve ister, ne kahvehane" "gönül bir dost ister, kahve bahane..." diyen satırları hatırlayıp... hayatın minicik bir parçasını paylaşabildiğim insandır. Dostum... bazen aynı "walkmen"de bir şarkıyı, bir türküyü; bazen internetin sanal evreninde... bir kaç satır fıkrayı, şiiri... kokusunu alamasak bile, sanal bir gülü... paylaştığımız insandır. Dostum... onun sosyal veya bürokratik tabakasından... cüzdanının kalınlığından, cinsiyetinden, inancından, mezhebinden, siyasi düşüncesinden önce... İNSAN OLDUĞU İÇİN SEVDİĞİM... ve BENİ İNSAN OLDUĞUM İÇİN SEVEN İNSANDIR. ''YAZARI BİLİNMİYOR''
Gönderi tarihi: 21 Şubat , 2006 19 yıl bence iyiki de ben de seni tanımışım... yazdıklarının devamı gelir umarım.
Gönderi tarihi: 21 Şubat , 2006 19 yıl Yazar bence iyiki de ben de seni tanımışım... yazdıklarının devamı gelir umarım. kime dedin gezgin anlamdım ama ben kendi üzerime alınııım dedim
Gönderi tarihi: 21 Şubat , 2006 19 yıl aaa ablamda bilirmiş balca.neti neeee bilmemem mi gerek........ya ablacım ne bilem benimde tuzum olsun dedim.......ondan şey ettim...
Gönderi tarihi: 21 Şubat , 2006 19 yıl Yazar iyi yaptın iyi yaptın siz de bulduklarınızı ekleyin ki forum renklensin gerçi siz varken burası rengarenk ve güzel
Gönderi tarihi: 24 Şubat , 2006 19 yıl Yazar DOSTLUK HAFTANIZ KUTLU OLSUN Hayatta pek çok insanla karşılaşırsın. Ama sadece gerçek dostlar senin kalbinde bir iz bırakır. İstenmeyen şeyler bir tehlikeyle ilgilidir. Eğer birisi seni aldatmışsa bu onun suçudur. Eğer o kişi seni pek çok kere aldatmışsa bu senin suçundur. Akıllı insanlar yeni fikirleri tartışırlar. Normal insanlar sonuçları tartışırlar. Küçük insanlarsa başka insanları tartışırlar. Kim para kaybederse çok şey kaybetmiştir. Kim bir dost kaybetmişse daha fazlasını kaybetmiştir ve kim inancını kaybetmişse her şeyini kaybetmiştir. Başkalarının hatalarından öğren,kendi hatalarından öğrenemeyecek kadar kısa bir ömrün var. Hiç bir zaman bir başlangıç ya da son yoktur Dün geçmiştir Yarın bir bilmece Bugün ise bir hediye Bu hafta uluslararası dostluk haftası Bütün arkadaşlarına onlarla ne kadar ilgilendiğini göster. sevgiyle kalınnn ..
Gönderi tarihi: 10 Mart , 2006 19 yıl .............Gel .............. Gene gel, gene. Ne olursan ol, ister kafir ol, İster atese tap, ister puta, İster yüz kere tövbe etmiş ol, ister yüz kere bozmuş ol tövbeni... Umutsuzluk kapısı değil bu kapı, Nasılsan, Öyle gel... Mevlana Celaleddin Rumi
Gönderi tarihi: 11 Mart , 2006 19 yıl Terentius, "Onunla her seyi paylasmak zevkinden mahrum kalinca, hiçbir zevki tatmamaya karar verdim" demis, yitirdigi bir dostunun ardindan. Nasil bir insandan bahseder Terentius? Karsisinda zavalli gibi görünmekten korkmadigimiz, bizi degistirmeye degil zenginlestirmeye çalisan, yargilayan degil, kendimizi sorgulamamiza yardimci olan biri midir yitirilen? Sabahin 3'ünde çaldigimiz kapisini açtiginda, tek kelime etmeden kollarina atilip aglayabilecegimiz bir insan midir Terentius'un acisini bu sekilde dillendiren? Nedenlerini merak etse de, göz yaslarimizin dinmesini bekleyecek kadar anlayisli, titrek sesimiz ve telasli cümlelerimizi sükunetle dinleyecek kadar sabirli, acimizin bir kismini kendine yük edinecek kadar cömert ve yürekli insanlar midir dost diye seçtiklerimiz? Sadece sohbeti degil, sessizligi de sıkıcı olmayan ;yalnizligimizi unutmak için varligi, eksikligini hissetmemiz için yoklugu kafi gelen insanlara mi dostum deriz? Basimiza gelen güzel bir seyin coskusu yüregimize sigmadiginda, saate aldirmayip telefona sarildigimiz ve karsimizdaki uykulu sese "Kulaklarina inanamayacaksin!" diye bagirdigimizda, "Sabahi bekleyemez miydin?" demeyen biri midir gerçek bir dost? Güzel bir film izledigimizde, keske O da olsaydi dedigimiz,okudugumuz bir kitaptan bahsedebildigimiz ve en mahrem sirlarimizi anlattiktan sonra rahatça uykuya dalabildigimiz bir sirdas midir yoksa? Konusurken gözlerimizi kaçirmadigimiz, kendimizi saklamadigimiz ve yüzümüze en aci gerçekleri haykirirken bile darilmadigimiz yalnizligimiz midir dost dedigimiz insanlar? Ne bileyim, ayni fikirde olmasak da uzlasabildigimiz, köprüleri atmadan da tartisabildigimiz, her savastan birlikte ve biraz daha güçlenmis baglarla çiktigimiz insanlar midir dost payesi verdiklerimiz? Tanidigimizi sanirken, daha kesfedilmeyi bekleyen nice el degmemis duygular ve düsünceler tasidigini gördügümüz ; sürekli bizi sasirtan kendimiz midir onlarda sevdigimiz? Aristo hakli midir ; "Dostluk bir ruhun iki ayri bedende yasamasidir" derken ve Terentius, baska bir bedende topraga verdigi ruhunun yasini mi tutmaktadir? Paylastigi her seye ölüm de mi dahildir? Acaba, neyi kaybedecegini, dostu ölmeden önce farketmis midir? Ya biz; herseyi paylasmanin, iddiali ve gerçek disi geldigi günümüzde, sahip miyiz gerçek bir dosta? Ya da adimizin önüne dost sifati koyan insanlar var midir hayatimizda? Yoksa kendimizi sevmeyi basaramadigimizdan, sasiriyor muyuz bizi sevdigini söyleyen birinin varligina, inanamiyor muyuz yanimizda kalmasina ve uzaklastiriyor muyuz içten içe bizi sevmesini istedigimiz insani kendimizden? Ve bir gün, bir el daha kayip gittiginde avuçlarimizdan, kendi mezarimizin basinda aglayacagimizi biliyor muyuz? Is isten geçmeden önce tesekkür edebiliyor muyuz sevdigimize, hiç degilse bizi sevdigi için.
Gönderi tarihi: 18 Ağustos , 2006 18 yıl Bir kıvılcım düşer önce büyür yavaş yavaş... bir bakarsın volkan olmuş yanmışsın arkadaş... dolduramaz boşluğunu ne ana ne kardaş... o en güzel, o en büyükk duygudur ARKADAŞ.. ortak olmak her sevince her derde kedere... ve yürümek ömür boyu beraberce el ele.... olmaz olsun o ta içten gülen gözlerde yaş.. yolarımız ayrılsa bile seninle arkadaş..... hepinize sevgiler.....
Gönderi tarihi: 18 Ağustos , 2006 18 yıl Dünyada dost kelimesi yalan,tek dostum var,içkim ve sigaram,onlarda terk ederdi olmasa param,canım kadar dost bildiklerim el oldu şimdi
Katılın Görüşlerinizi Paylaşın
Şu anda misafir olarak gönderiyorsunuz. Hesabınız varsa, hesabınızla gönderi paylaşmak için şimdi oturum açın.
Eğer üye değilseniz hemen KAYIT OLUN.
Not: İletiniz gönderilmeden önce bir Moderatör kontrolünden geçirilecektir.