Φ okyanus01 Gönderi tarihi: 24 Şubat , 2006 Yazar Gönderi tarihi: 24 Şubat , 2006 Babasi ogluna bir torba çivi verir ve ona kontrolunu, sabrini her kaybettiginde ceviz sandiginin üzerine bir çivi çakmasini söyler. Birinci gün çocuk tam 37 çivi çakar. Haftalar ilerledikçe çocuk kendini kontrol etmeyi ögrenir ve daha az çivi çakmaya baslar. Nitekim haftalar ilerledikçe, kendini kontrol etmesinin sandiga çivi çakmasindan daha kolay oldugunun farkina varir. Her çivi çakilmadigi günün sonunda durumu babasina bildirir. Bu defa baba ogluna, kendini kontrol ettigi her günün sonunda sandiktan bir çivi sökmesini ister. Haftalar geçer, çocuk, hem sabir hem de kendini kontrol etmenin idrakiyle, tüm çivileri sökmüs olur ve babasini çagirir. Babasi çocugun elinden tutar ve sandigin yanina götürüp ona söyle der: -Bak oglum, çok çalistin ve artik kendini kontrol ederek sandigin üzerinde delik açmamayi ögrendin!… Ancak, sandigin üzerindeki deliklere bir bak!. Hiç bir zaman o delikler kapanmayacak ve eskisi gibi olmayacaklar. Her sabirsizligin, duygusal tepkimen karsindaki kisinin yufka yüreginde böyle onulmaz yaralar olusturur. Ne kadar özür dilersen dile, o yara daima orada duracaktir. Sözlü bir saldiri da en az fiziksel bir saldiri kadar yara verir!. SOKRATES ------------------------------------- Lakin benim hosgörüm sinirsizdir , herkes görevini yapiyor , kinamiyorum . Insanoglu bugün böyle düsünür , yarin baska türlü , kozalilar ve nasipsizler haric . Kimin ne olacagini kimsenin kestiremiyecegi icin , hosgörmek lazim. HOSGÖRÜ AKLIN ÜRÜNÜDÜR Alıntı
Önerilen İletiler
Katılın Görüşlerinizi Paylaşın
Şu anda misafir olarak gönderiyorsunuz. Eğer ÜYE iseniz, ileti gönderebilmek için HEMEN GİRİŞ YAPIN.
Eğer üye değilseniz hemen KAYIT OLUN.
Not: İletiniz gönderilmeden önce bir Moderatör kontrolünden geçirilecektir.