Evet yeni geldim, ve ağız alışkanlığıdır, gelene hoşgeldin demek.

ama demeyin çünkü hoş bulmadım. sitenizin geneli hakkında bir sorunum yok ama bu ... işte bu... bölümdeki bu yazı soktu beni siteye ve deşti tüm yaralarımı, oysa bu sabah yeminler etmiştim kendime onu düşünmemek için, yine tutamadım, yine onu düşündüm, yine gözlerim doldu.

O yüzden hoş değilim, yalan söylemek istemem. :.(

geçer dostum geçer,neler eritmediki bu yürekler kızgın harları ile demiri eritir gibi hiç geçmeyecek sanırsın ama bir bakarsın ki unutulmuş senin ihtiyacın olan sadece birazcık zaman..

 

ha bu arada hoşgeldin bakalım

geçer dostum geçer,neler eritmediki bu yürekler kızgın harları ile demiri eritir gibi hiç geçmeyecek sanırsın ama bir bakarsın ki unutulmuş senin ihtiyacın olan sadece birazcık zaman..

 

ha bu arada hoşgeldin bakalım

 

Geçmeyecek kadar taze ve geçecek kadar yaşayabileceğimi düşünmüyorum. Unutmak, hatırladığın halde için yana yana çaktırmamaksa, yapamam. Şu saatten sonra kimseyi hiçbirşeyi düşünemem gibi geliyor. Beklemediğim bir yaraydı bu. Hazırlıksız yakalandım ve yaşayamayacak kadar çok yaralandım. Bir veda türküsü söylemeye başladım bile. Hem bana diyorsun ama geçseydi yazarmıydın Yer: Şehr-i Hüzün diye.

Geçmeyecek kadar taze ve geçecek kadar yaşayabileceğimi düşünmüyorum. Unutmak, hatırladığın halde için yana yana çaktırmamaksa, yapamam. Şu saatten sonra kimseyi hiçbirşeyi düşünemem gibi geliyor. Beklemediğim bir yaraydı bu. Hazırlıksız yakalandım ve yaşayamayacak kadar çok yaralandım. Bir veda türküsü söylemeye başladım bile. Hem bana diyorsun ama geçseydi yazarmıydın Yer: Şehr-i Hüzün diye.

 

Şehr-i hüzün benim hayata bakış açım,acıların biri geçer bir diğeri başlar bana sorarsan hayat bir hüzünden ibaret..

Ama emin ol hiç geçmeyecekmiş gibi sandığın acıların geçiyor yerine bir başkası ekleniyor hepsi bu..

Benim yaram kabuk tuttu artık acıtmıyor sadece düşünerek o kabuğu kanatırsam acıtıyor ilk günlerdeki gibi değil yani

dedim ya az biraz zaman ve sabır üstesinden gelirsin herkes gibi..

İşte sorun herkes gibi olmaması, ilk yaralandığında kaç yaşındaydın, ve öfkeni nelerden çıkardın? Benim ilk acımdı, ilk kaybedişim, ilk yıkılışım, ilk kez avuçlarımın kanaması, ilk kez ellerimin üşümesiydi, ama oldu, ve hırsımı sinirimi kendimden çıkarır oldum, yedim kendimi, Önce işimi değiştirdim, sonra hayatımdaki dostum dediğim insanları, sonra saçlarımı, şimdiyse değiştirecek birşeyim kalmadı, Bir tek şey hayat madem o hüzün demek istemiyorum artık onu, hayata benimle daha fazla benimle oynama daha fazla bende yara açma şansı vermeyeceğim.

hayata benimle daha fazla benimle oynama daha fazla bende yara açma şansı vermeyeceğim.

 

bu kadar işte sana lazım olan bu gerisini kaldır at..