Gönderi tarihi: 29 Ağustos , 2008 16 yıl Aslında hüzündür kuşların kanatlarından yansıyan… Kendimi bildim bileli gözlerim kuşları görebilmek için hep ağaçlarda, sularda, tellerde, en çok da gökyüzünde oldu. "kimi insan otların kimi insan balıkların çeşidini bilir Ben ayrılıkların Kimi insan ezbere sayar yıldızların adını Ben hasretlerin" diyor ya şair. işte ben de kuşların adlarını ezberledim hasretlerle, hüzünlerle beraber. Her kuş sesinde, kanat sesinde isimleri döküldü dilimden. Hayallerin uçup gitmesi gibidir kuşların uçuşu ve gidişi. Kuşlar uçar, yani çoğunluğu uçar ve uçup gittiklerinde hep bir yerleri, birilerini geride bırakırlar en çok da beni. işte o yüzden, o kanatlar her uzun yolculuğa açıldığında bir parça da keder ve hüzün katarlar onların ardından bakanların hayatlarına. Fotoğraf çekmeye başladığımdan beri karelerim de kuşlarla dolu. İzmir kuş cennetinde çektiğim bir fotoğraf "Gülkurusu Hüzün" Çok güzel bir gün batımında, güneş ışınlarının en son renk oyunlarında, pilin bitmesi, şarj problemleri gibi türlü aksiliklere rağmen çekebildiğim bir kare. Bu fotoğraf benim en çok sevdiğim fotoğraf. çünkü içinde kuşlar var, hüzün var, en sevdiğim renk olan gülkurusu var, kavuşma var AŞK var.
Katılın Görüşlerinizi Paylaşın
Şu anda misafir olarak gönderiyorsunuz. Hesabınız varsa, hesabınızla gönderi paylaşmak için ŞİMDİ OTURUM AÇIN.
Eğer üye değilseniz hemen KAYIT OLUN.
Not: İletiniz gönderilmeden önce bir Moderatör kontrolünden geçirilecektir.