Shutter

Shutter Bir Tayland Korku filmi

Yönetmen: Banjong Pisanthanakun

Oyuncular: Ananda Everingham, Natthaweeranuch Thongmee, Achita Sikamana, Unnop Chanpaibool

Senaryo: Banjong Pisanthanakun, Sopon Sukdapisit, Parkpoom Wongpoom

Müzik: Chartchai Pongprapapan

Ya hu müthiş bir film...

Tipik Uzak Doğu Korku Sineması başarı örneği...

Güzel bir Tayland yapımı...

Fotoğraf çekmeyi sever misiniz?

Sevgilinizi intahara sürükleyecek kadar kırarak mı terkedersiniz?

Bu filmden sonra bu iki hobinizden de büyük ihtimalle vazgeçeceksiniz diyerek abartayım da ilginizi çeksin...

Bence önce filmi bulun ve izleyin...

Hakikaten çok güzel bir film...

Çok korkunç...

Bundan sonrasını, filmi izleyecek olanlar okumasın...

Ama şu var, filmden sonra bir süre eski fotoğraflarınıza tekrar tekrar bakıp:

"Acaba bende hiç hayalet resmi çekmiş miyim?" diye meraktan kıvranıyorsunuz...

Ve bir süre sonra o kadar şartlanıyorsunuz ki hakikaten çektiğinizi sandığınız fotoğrafları bir köşeye ayırıyorsunuz.

Bakın açıkçası söyleyeyim, filmin kurgusu da temposu da sonuna kadar bitmiyor.

Hatta filmin bir bölümünde filmin bittiğini sanıyorsunuz...

"Yuh beee, bu muymuş br film?" diyorsunuz, koltuğunuzdan tam kalkacağınız sırada film sanki yeniden başlıyor.

Kurgusunu zaten filmin sonuna kadar anlamıyorsunuz ve artık tuvaletinizi tutmak zorunda kalıyorsunuz film boyunca.

Filmin sonunda her şey ortaya çıkıyor ve hemde filmin en gerilimli ve tüyler ürpertici sahnesi olarak...

Bence boynunuz ağrıdığında falan önce bir hacıya hocaya gidip, okutup üfletin...

Rahip ya da Haham'da olabilir, artık inancınız neyse...

İnançsızsanız böyle bir olay başınıza gelmez zaten, merak etmeyin...

Yine o halinizle ilk önce bir fotoğraf çektirin derim ben şahsen...

Makyaj falan güzel zaten,

Kanlı gözler, gri ve ölmüş bir ten...

Aniden oradan buradan çıkan bir şey!!!

Kuzenim, böyle filmlerden hiç korkmayacağını söylemişti.

Bende aldım kendisini, uzandık, seyrettik...

Filmin sonunda kuzenimi koluma sıkı sıkıya sarılmış halde buldum...

Levye ile ayırmak zorunda kaldım...

Birde yine buna benzer "İki Kız Kardeş" diye bir film vardı.

Onunda konusu müthişti, bugün tekrar koyup izleyeceğim...

Onuda Askerdeyken askerlerime izletiyordum,

Bir tanesi "Komutanım nolur ya kapatın ya da izin verin ben izlemeyeyim!" demişti ağlak bir halde...

Ee emir emirdir, izlettim tabi...

O gece nöbete gidememişti korkudan...

Gerçi ben o büyük odamda yatabilmişmiydim?

Pek rahat değildim açıkçası.

Hele dolabımın kapısı aralanınca...