Eyvah kızım evleniyor!

Geçtiğimiz haftanın magazin basınında patlayan son aile bombası, genç oyuncu Hande Ataizi’nin bir süredir beraber olduğu avukat Fethi Pekin ile evlenmesiydi. On beş davetlinin katıldığı düğün töreninde Pekin ailesinin geline karşı tavır aldığı, özellikle kayınpederin Hande Ataizi’ne karşı bir yıldırma kampanyası yürüttüğü açıklandı.

Düğünden kısa bir süre sonra ise yeni evliler boşanma kararı aldılar. Bu, aileler yüzünden bozulan ne ilk evlilikti, ne de sonuncusu olacaktı. Ailelerin çocuklarının evlilik kararlarına karşı çıkmaları, sadece bizim ülkemize özgü değil elbet. Yüzyıllar boyunca, tüm dünyada bu tür dramlar yaşandı ve hala yaşanıyor.

Hem karışmalar evlilik kararıyla da bitmiyor. Hiç şüpheniz olmasın, evlendikten sonra da karışacak, sorun çıkaracak yığınla şey bulunuyor.

Diana bile evlenemedi

Prenses Diana’yı kim unutabilir ki... Birlikte hayatını kaybettiği sevgilisi Dodi El Fayed’ten önce, hayatında başka bir adam vardı. İngiltere veliahtı Prens Charles’dan boşandıktan sonra kendine yeni bir hayat kurma telaşı içindeyken Hintli kalp cerrahı Khasnat Khan ile tanışmıştı.

Prenses’in hayatında yeni bir sayfa açılmasını sağlayacak Khan ve onu deli gibi seven Prenses Diana kısa sürede evlilik kararı aldılar. Bu nedenle Diana, cerrahın ailesiyle tanışıp, nikah tarihini belirlemek istedi. Ancak sariler giyip Hindistan’ın yolunu tutan Prenses Diana’yı Khasnat Khan’ın baba evinde acı bir sürpriz bekliyordu.

Hintli anne ve baba, İngiliz gelin adayına gayet soğuk davrandılar. Daha sonra da oğullarını, Prenses Diana ile evlenmeyi aklından geçirmemesi konusunda uyardılar. Böylece Prenses Diana’nın Hintli cerrah ile evlenme hayali de sona erdi.

Ailelerin girişimleriyle yıkılan yuvaların, ayrı düşen sevgililerin acıklı öyküleri dünya edebiyatına da dev eserler kazandırdı.

Bunların en güzel örneği hiç kuşkusuz ‘Kamelyalı Kadın’ romanıydı.

Beğendirmek zor

Aileler, neden çocuklarının evlilik kararlarına karşı çıkarlar? Neden aileye katılan gelin ya da damat ‘yabancı’ muamelesi görür? Bu soruların cevaplarını uzaklarda aramaya gerek yok.

Her şey, anne, yeni doğan bebeğini ilk kez kucağına aldığı zaman başlar. O minicik bebek, anne ve babasının gözünde, bir eşi daha bulunmayan çok değerli bir varlıktır. Bebek büyürken anne ve baba da çocuğun hayatını şekillendirmek için kolları sıvar. Okul, meslek seçimi derken evlenme çağı gelir çatar. Kız anneleri de, erkek anneleri de çocuklarının mutlu bir aile kurmasını isterler.

Ama... Evet bu işin bir de aması var. O değerli evlada uygun bir eş adayı yoktur ki!

Kendi aralarında anlaşan gençlerin de aile engelini aşıp evlenmeleri günümüzde bile büyük sorunlar yaratıyor. Anne ve babalar, çocuklarının yetişkin birer birey olduklarını kabullenemiyorlar. Bu gençler, ebeveynlerinin gözünde hala korunması gereken küçük çocuklar olarak kalıyorlar.

Evlilik gibi çok önemli bir adım atılacağı zaman da aileler sahneye çıkıyor. Erkeğin annesi, oğluna, bir evlat gibi bakacak, onun eşi değil kölesi olacak bir gelin adayını düşlüyor. Ayrıca gelinin çevresine gururla göstereceği kadar da güzel olmasını, bakımlı olmasını, mümkünse iyi bir aileden gelmesini de bekliyor.

Kızın annesinin durumu da pek farklı değil. Binbir emekle büyüttüğü evladının bir dediğini iki etmeyecek, onu el üstünde tutacak damat adayının kapıyı çalmasını bekler. Bu öyle bir damat adayı olmalı ki, bir tek beyaz atı eksik bir prens kapılarını çaldığında tereddütsüz kızının evliliğini kabul edebilir.

Anneler yakınmaya başladı mı durum kötü

Mükemmel çocuklar yetiştirdiklerine inanan aileler, onlara uygun mükemmel eşlerin arayışı içinde oluyorlar. Ailelerinden habersiz tanışıp evlenmeye karar veren gençleri ise her zaman tehlikeli gelişmeler bekliyor. Öyle olmasa da eski usul ‘görücü’ aracılığıyla evlilik kararı alınsa bile, erkeğin ailesi de kadının ailesi de bu beraberlikte aksayan yanları hemen bulup ortaya çıkarmaya bakıyorlar.

Erkeğin annesi, gelininin, oğluna yeterince ilgi göstermemesinden hep şikayetçi oluyor. Damadın her hareketini kuşkuyla karşılayıp, kızına evlilikle ilgili öğütler vermeye başlıyor. Erkeğin annesi, fırsat buldukça gelinine ‘Bizim ailemizde bu böyle yapılmaz. Oğlum bu yemeği sevmez’ gibi açıklamalarda bulunarak evde elektrikli bir hava yaratıyor. Bazı erkekler de annelerinin gölgesinde kalıp, onun sözleriyle eşlerini uyarıyorlar. Kadının annesi, damadının kızına yeterince iyi bir hayat sağlayamamasından yakınır. Çoğu zaman damadını yetersiz, beceriksiz bulur. Kızının bu evliliği yapmakla hata ettiğini düşünür. Sadece düşünmekle kalsa gene iyi. Fırsat buldukça, kızının aklını çelecek sözler söyler. Aileler, çocuklarının artık yetişkin, yuva sahibi birer birey olduklarını kabul etmekten kaçınırlar. Onların yeni hayatlarında diledikleri gibi davranmalarına engel olmayı görev sayarlar. Ailelerin, genç evlilere uyarıları, öğütleri hiç bitmez. İyi niyetle yapılmış olsa da bu tür uygulamalar, kurulan yuvanın mutluluğuna gölge düşürür.

‘Ben annemin hiç etkisinde kalmam. Kararlarımı hep kendim veririm’ diye övünen gençler, gerçekte etki altında kaldıklarının bilincinde olmazlar. Böylece yeni kurulan evlilik, ailelerin denetimi altında fırtınalı bir denizde bata çıka ilerleyen bir tekne gibi sürüklenip duruyor. Bazen ailelerin baskısı o kadar fazla oluyor ki, gençler de hata yaptıklarını düşünüp, evliliği noktalamaya karar veriyorlar.

Bizimkiler-sizinkiler

Yeni evli çiftler arasında sık sık tartışma konusu olan bir başka mesele iki tarafın ailelerine yeterince ilgi ve saygı gösterilmesi.

Genç kadın, kocasının ailesinin onu hep eleştirmesinden, küçük görmesinden yakınmaya başlayınca, onlarla fazla temas etmemeyi deniyor. Ama bu defa erkek eşine güceniyor, hatta kızıyor.

‘Benim aileme saygı göstermiyorsun’ diyerek ilk kıvılcımı ateşliyor. Aynı şekilde kadın da kendi ailesine kocasının yeterince yakınlık göstermemesini yadırgıyor. Kendi evinde annesiyle babasını istediği gibi ağırlayamadığını ileri sürerek kocasına çıkışmaya başlıyor.

Evlenmeyi planlayan gençler, müstakbel eşlerinin aileleriyle iyi ilişki kuramayacaklarını hissetseler de ‘Ne var canım, ben onun ailesiyle evlenmiyorum ki’ diyerek kendilerine moral verirler.

Doğrudur, belki aileyle evlenilmez ama evlenilen kişi; eşinin ailesinin bir parçası olmak zorundadır.