(Alıntıdır;)

 

ATATÜRK de et artı kemik artı kandı,

 

İnsanüstü değildi yani ATATÜRK,

 

ATATÜRK de herkes gibi kusurları olan,

 

Küçük büyük ve çirkin de olabilirdi,

 

Ama güzeldi.

 

ATATÜRK yorgunluk kahvesini bir su başında yudumlamayı,

 

Serhat türkülerini, Alaturkayı, mesela Safiye Aylayı,

 

Yemeklerden fasulye pilakisini seven,

 

Miri kelam bir İstanbul efendisi.

 

Aşık ve şair, mahcup ve ürkek,

 

Ama Karadenizli değil Karadeniz kadar canlı,

 

Adanalı değil ama Adanalı kadar sıcak kanlı,

 

Ve bir Aydınlı kadar oturaklı ve zeybek.

 

Velhasıl bizim mayamızdan bizim kumaşımızdandı Mustafa Kemal.

 

İnsan üstü değildi ATATÜRK,

 

Tam insandı.

 

 

(Prof.İlknur Güntürkün Kalıpçı)

Ulu Önder elbette sadece bir insandı...

Her türlü hatası olabilirdi,

Ve pişmanlıkları da vardı belkide...

 

Ama onu biraz farklı kılan şey zekası idi bence...

 

Cesareti idi birazda...

 

Doğru kararlar verebilme yeteneği idi...

 

Ama beni Ulu Önder'e hayran bırakan,,

Ve hatta onu gözümde yücelttikçe yücelten çok güzel bir sözü vardır:

 

"Gerçekleri Söylemekten Asla Korkmayınız..."

 

Hayatını "Gerçeklere" adamış bir insan,

Doğru olan yoldan başka bir yolda yürüyemez...

 

Bence her sözü altın değerindedir.

 

Bazen istemsizde olsa onun gözümde "Kutsallaşması"ndan

Ve "Eleştirilemez" olmasından korkuyorum,

Çünkü bu "Nesnel"likten uzaklaştırır insanı...

Ancak yine de durduğu yerden aşağıya çekemiyorum...

 

Ve bir şey itiraf edeyim,

Ben Lise'ye giderken Ulu Önder'i

Sanırım Ergen Psikolojisinin verdiği "Tepkisel" duygulardan olsa gerek

Başka bir "Önder" arayışı nedeniyle pek sevmezdim.

Ancak iyi ki Lisans'ta Tarih seçmişim...

Nutuk ve Tarih ve diğer Önderlerin ÖzYaşam öyküleri

Ulu Önder'i gözümde yıkılmaz yaptı...

 

Saygılarımla...