KÜRT SİYASETÇİLERİNİN TARİHİ MİSYONU!..

KÜRT SİYASETÇİLERİNİN TARİHİ MİSYONU!..

PKK içerisinde yaşanan görüş ayrılıkları nedeniyle dağılma sürecini yaşayan örgüt, şiddet eylemlerini tırmandırarak gündemde kalmaya çalışırken, Kürt aydınları ve siyasetçilerinin “şiddet-terör” ve “demokrasi” arasında bir tercih yapmaları gerekiyor.

Evet, Demokratik Toplum Partisi’nin (DTP) Meclis'te olması demokratik normlar ve temsilde adalet açısından gerekli. Türkiye kamuoyu bu gerçeği kabul etti.

Ancak yadsınamayacak bir diğer gerçek, DTP'nin sırtını demokrasi dışı bir güce dayadığı, önüne sunulan tüm imkanlara rağmen kendini bu güçten soyutlayamadığı. Tabii ki DTP, Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nin sorunları ve genel anlamda Kürt meselesinin çözümü için bir aracı ve tercümandır. Partinin bu konularla İstanbul'un trafik sorunundan daha fazla ilgilenmesi anlaşılabilir bir durum. Ancak DTP, kendini PKK ya da PKK'ya sempati duyan kitlelerin temsilcisi ya da sözcüsü olarak gördüğü, bu tarz demeçlere yöneldiği anda, Türkiye'de başlayan açılımları zedeler, kendisine gösterilen iyi niyeti eritir ve genel anlamda sistemi tıkar.

Maalesef, parti yöneticilerinden bir bölümü, bunun farkında değil. Temsil ettikleri coğrafyaya zarar vermek pahasına güç aldıkları odaklara hizmet etmek peşindeler. Demokrasi ve Kürtler adına üzücü gelişmeler.

DTP, yeni anayasa çalışmalarına kendi çapında katılarak bazı talep ve koşullar öne sürdü. Resmi dilin Türkçe olmasını kabul ediyor. AB hedefi ve Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nin kalkınmasına yaptığı vurgu anlaşılabilir. "Anayasa Türk ve Kürt halkları diye başlasın" gibisinden uçuk önerileri dillendirmemesi önemli. Bence bu, partide ılımlı ve uzlaşmacı kanadın zaferidir.

Ancak DTP'nin Aysel Tuğluk'un "Kürt kimliği" diye adlandırdığı etnik temelli ayrımın anayasaya girmesini istemesi, hem yıkıcı hem de kabul edilmesi imkansız bir tekliftir.

Yeni anayasa çalışmalarındaki vatandaşlık tanımı, 1924 Anayasası'ndaki ifadelerin getirilmesi suretiyle etnisite ve kimlikler üzeri çağdaş bir tanımdır. Bu, Türkiye Cumhuriyeti'nde yaşayan herkesin kabul edebileceği, alt kimliklerin özgürce yaşamasına imkan veren çağdaş bir tanımdır.

Oysa "Kürt kimliği" kavramının anayasaya girmesini istemek, Türkiye'nin eninde sonunda etnik temelde bölünmesi sonucunu getirecektir. Irak Anayasası, bu formülle geliştirilmiş, Sünni ve Şii Arapların fazla heyecan duymamasına rağmen "Arap, Kürt ve diğer etnik unsurlar" ibaresi anayasanın temel taşı olmuştur. Ancak Irak, zaten hem idari hem de etnik temelde bölünmüş, parçalanmasına ramak kalmış sakat bir ülke.

Iraklı Kürtler 1974'ten bu yana federal yapıya sahip, 1991'den bu yana ise otonom. Ülkedeki ortak yaşam ideali, Anfal kampanyası ve Saddam dönemi zulmüyle yıllar önce dinamitlendi. İkinci Irak savaşı sonrasında ise tamamen yok oldu.

Türkiye ise homojen olmamakla birlikte kaynaşmış ve farklılıkların bir arada yaşamaktan çekinmediği üniter bir yapı. 2030 yıl sonra Fransa gibi, İspanya gibi kaynaşabilecek bir yapı. Tüm sakatlıklarına rağmen, devlet doğru adımlar atmak niyetinde. Türkiye açısından devletin doğru adım atması, ayrımcılık yapmadan Güneydoğu'da halkı kucaklamaktır. Bu yeni anayasada etnisiteye dayalı olmayan Türk üst kimliği çerçevesinde daha da perçinlenecek, Diyarbakır'da doğan bir genç gururla "Ben Kürdüm ya da Kürt asıllıyım ve Türk milletinin bir ferdiyim" diyebilecektir.

Adım atma sırası DTP'ndedir. Partinin her şeyden önce Güneydoğu Anadolu’ya yönelik doğru adımları fütursuzca eleştirmek yerine alkışlaması lazımdır.

Bu partiden beklenen ikinci şey, PKK'nın sözcüsü gibi davranmamasıdır. Daha da ötesi, kamuoyunun hışmını üzerlerine çekmek istemiyorlarsa DTP'liler "PKK" lafını ağızlarına bile almamalıdır.

Kuşkusuz DTP içinde şahinler ve ılımlılar, PKK'nın atadığı "parti komiserleri" ve bağımsız Kürt siyasetçiler var. Bu ayrışmanın herkes farkında. Ancak PKK komiserleri öne çıktığı noktada, DTP siyasi şansını ve Türk demokrasisine katkıda bulunma fırsatını kaybedecektir.

Kürt kimliği için siyaset yapanların, terör örgütüyle aralarına net, ilkeli, inandırıcı bir çizgi çekmeleri gerekiyor. Terörün siyasi kolu gibi davrandıkları zaman ne içeride, ne de dışarıda hüsnü kabul görmeleri mümkün değil.

Türkiye AB yolunda ilerlerken, Kürt kimliği için siyaset yapanların, militan, radikal, etnik milliyetçi, silahlı geleneği bir tarafa atıp, uzlaşmacı ve bütün Türkiye’ye seslenen bir dünya görüşü geliştirmeleri gerekiyor. Modern uluslararası hukuk da artık evrensel bir hükme varmıştır; kişiler dinlerinden veya etnik kimliklerinden dolayı özel özgürlüklere sahip olamazlar, vatandaşlık statüsünden dolayı genel özgürlüğe sahip olurlar.

Demokratikleşme yolunda yol alan Türkiye fotoğrafının ortasına “terörü”, “şiddeti” kondurarak, bu süreci sekteye uğratmanın marjinal maliyetini, sadece Türkiye’nin değil, Kürt siyasal elitinin de hesaplaması gerekiyor.

DTP'nin gidişatı kontrolsüz gözüküyor. Hem kamuoyunu hem de Meclis'in işleyişini gerilim noktasına sürüklememek, bu partinin elinde. Tabii, niyetleri buysa...

Nail Amudi

Nail Amudi