Gönderi tarihi: 11 Eylül , 2007 17 yıl sorular tuzak ama bisdede çakallık var ciadacım:) zaten ilişki uzmanı gördum kendimi:) ama hala arkasındayım eşitlik olmalı yada herkes bakir bakire olmalı.. tanjjerig senin soruna gelince malesef o dediklerin kasar oluyorrrr:( Cevabınız için teşekkürler... Bir şey anlatmak istiyorum: Ben orta okula giderken, lise ile orta okul birlikte idi. Bilen bilir... Liseli abi ve ablalarımız bizi çok severlerdi, ufağız ya hani... Gerçi o zaman "Abi-Abla" dediğim liseliler şimdi bana çocuk gibi geliyor. Ne tuhaf değil mi? Neyse; Abilerimiz hani ergenliğin verdiği hormonların etkisiyle sizin tabir ettiğiniz "Kaşar" denilen kızlardan aranıyorlardı, belli bir ihtiyacı gidermek için... Taa bundan 12 sene kadar önce falan... Ama bulamıyorlardı. En güzel hatunların en işvelisi bile en fazla öpüşürdü... "Kaşar" dediklerimize ulaşmak çok zordu, çünkü sayıları çok azdı ve sahipliydiler Yani elinizi sallasanız hani Namuslu dediğimiz kızlara çarpardı. O koklatmayan, zor ya da bazı insanlarca "Kaliteli" olarak adlandırılan kızlara... Aradan yıllar geçti... Şimdi o abilerimiz "Evlenmek" için arıyorlar, Lakin artık ellerini sallasalar bir "Kaşar"a çarpıyor... Yani yine aradıklarını bulamıyorlar... Ve öyle de... Nerede olursa olsun deneyin ve elinizi sallayın... Saygılarımla... Dikkat ettiniz mi bilmiyorum ancak Hepimiz bir zamanlar çocuk olduğumuz halde, Bugün bir zamanlarda olduğumuz yaşlarda olan çocukları anlamıyoruz bir türlü... Neden? Yani mesela bizde bir zamanlar 11-12 yaşındaydık. Yani o yaşlardaki bir çocuk ne hissediyorsa, bir zamanlar bunları yaşadık. Ama 20 yaşından sonra 11-12 yaşındaki bir çocuğu anlayabilmek niyetinde olan her bireyin "Pedagojik Formasyon Eğitimi" alması gerekiyor... Sorum şu: Bir zamanlar çocuk olmamıza ve bugünkü çocuklarında gelişimsel olarak bizimle aynı dertleri çekmelerine rağmen, aynı hayal dünyasında yaşamalarına rağmen niçin onları anlamıyoruz. Niçin anlamak için özel bir eğitim almamız gerekiyor? Mesela aslında çocukların "Sevgi" anlayışları çok farklıdır. Öğrencim vardı mesela; Teneffüste birlikte geziyorlarsa, iyi anlaşıyorlarsa, Gezmeye giderken birbirlerini çağırıyorlarsa seviyorlar demektir... Ergenlik döneminde sevgi anlayışı daha da bir farklılaşıyor. Bireyler birbirlerine cinsel olarak hitap ediyorlarda, birbirlerini seviyorlar... Tabii ki bu en kaba tabiriyle böyle... Genç Yetişkinlikte ise sevgi biraz daha olgunlaşıyor ve "Eş Seçimi"ne uygun ise ortaya "Sevgi" diyebileceğimiz bir şey çıkıyor. Yetişkinlikte ise ileriki yaşanacaklar ve orta yaş bunalımını atlatabilecek kadar güveni sağlayan eş "Sevgiyi doğuruyor. Yaşlılıkta ise bir "Dayanak Noktası" olarak birisine sevgi besliyoruz... Ama dikkat edin: Belki bir Genç Yetişkinin hissettiklerini anlayabiliyorsunuz, çünkü yaşadınız... Belki bir Yetişkinin hissettiklerini anlayabiliyorsunuz, çünkü yaşadınız... Çok zorda olsa belki de bir Ergen-Erin'i bile anlayabiliyorsunuz, çünkü yaşadınız... Ama bir eğitim almadan bir çocuğu anlamanız neredeyse imkansız gibi... Ve çok zor... Oysa o dönemi de yaşadınız... Çocukların çok özel ve ileriki yaşlarda unutulur bir yaşantıları var. Sanrım Ergenlik Bunalımının ve Ergenlikteki Değişimin ağırlığından dolayı o dönemimizi unutuyor ve bu büyük oranda kalıcı oluyor... Ne dersiniz? Saygılarımla...
Gönderi tarihi: 12 Eylül , 2007 17 yıl katılıyorum sana Ama bir eğitim almadan bir çocuğu anlamanız neredeyse imkansız gibi... Ve çok zor... Oysa o dönemi de yaşadınız...
Katılın Görüşlerinizi Paylaşın
Şu anda misafir olarak gönderiyorsunuz. Hesabınız varsa, hesabınızla gönderi paylaşmak için ŞİMDİ OTURUM AÇIN.
Eğer üye değilseniz hemen KAYIT OLUN.
Not: İletiniz gönderilmeden önce bir Moderatör kontrolünden geçirilecektir.