Güneş’e yaklaştıkça sıcaklığın artmasını düşünmek,ilk bakışta insana mantıklı gelir.

1780’li yıllara gelinceye dek herkes böyle düşünüyordu.

O yıllarda balonlarla deney yapıldıkça öyle olmadığı anlaşıldı.

Yükseldikçe hava soğuyordu.

Gökyüzüne doğru uzanan hayali bir merdivene tırmandığınızı düşünün.

Her 1000 metrede bir sıcaklığın 1,6 santigrat derece azaldığını ölçersiniz.

Yeryüzündeki hiçbir yükseklik bize Güneş’in sıcaklığını daha yoğun hissettirmez.

Bunun sebebi uzaydaki muazzam mesafelerdir.

Nitekim, Güneş,150 milyon kilometre ötededir.

İstanbul Taksim’deki anıtın önünde duran bir kişiyi ele alalım.

Bir adım atarak,örneğin Çin’deki bir orman yangınının sıcaklığını duyabilir mi?

Bütün mesele atmosferdeki molekül yoğunluğu ile ilgilidir.

Güneş’ten çıkan ışınlar atomlara enerji verirler.

Bu enerji ,atomların hareketini arttırır birbirlerine daha fazla çarpmalarına yol açar.

Böylece ısı açığa çıkar.

Yaz günlerinde sokakta yürürken Güneş’in sıcaklığını çok daha yoğun hissederiz.

Buna sebep olan,daha fazla ışın gelmesidir.

Yükseğe çıkıldıkça havadaki molekül sayısı azalmaya başlar.

Buna paralel olarak aralarındaki çarpışmalar da azalır.

KAYNAK

A Short History of Nearly Everything

ısının da sesin de moleküller aracılığı ile iletıldığını vs. biliyordum..fakat güneşe yaklaştıkça havanın soğuma sebebinin gazlardaki moleküllerin dağınık ve bırbırınden uzak halde bulunması olduğunu düşünmemiştim..