Φ wish_u_were_here Gönderi tarihi: 30 Temmuz , 2007 Gönderi tarihi: 30 Temmuz , 2007 Bu yazının sınırları içinde kalarak söyleyeyim: Hüzün gözümden geliyor. Hüzünlüyüm çünkü gören, anlayan, bilen, akıl eden, duyguları varlığa eren (varlığa ulaşan,varlığı yakalayan) gözüm var. Gözüm yüzsüz değil. Hüznüm var, çünkü gözüm, çünkü yüzüm var. Yüzüm: Kişiliğim biricikliğim, bana ait olan varlığım var. Özerk yanım.Yaşamışım, perdeleri yakmışını, içimin derinliklerine inmiş ateşi duymuşum. Yaşantılarımın canlı devingenliği (dinamizmi) bir köz bırakmış bende. Hüznüm var, çünkü közüm var. Bildikçe bilemediklerim var. Bildikçe bilebildiğim, bilgimin sınırları var,bilgimin ötesi var: Gizim. Gözüm,yüzüm, közüm ve gizim, işte bundan dolayı hüznüm var. Bitmedi. Bunları anlatan sözüm var. Seslenmişim, mahzun olabilen kardeşlerime ulaşmayı bekleyen anlatacaklarım var, sözlerim var. "Sözüm var" iki anlamda: Diyeceklerim var. Hüzün suskun değildir. Mahzun susmaz. Şarkı söyler. Yazar, konuşur. Kendimi, yaşantılarımı,hüznümü anlatır. Hüzün söze bulandıkça koyulaşır. Öyleyse, gözüm, yüzüm, közüm, gizim ve sözümle önünüzdeyim kardeşlerim. Hüznümü duyun. İnsan gibi insan olmanın hüznünü. Dünyayı daha yaşanabilir bir dünyaya dönüştürmeye yorulmanın hüznünü. Hüzün tüm evrene, evrendeki duyabilen bütün varlıklara iletmeye çabaladığım sesimdir. "Kulakları olan işitsin." Alıntı
Önerilen İletiler
Katılın Görüşlerinizi Paylaşın
Şu anda misafir olarak gönderiyorsunuz. Eğer ÜYE iseniz, ileti gönderebilmek için HEMEN GİRİŞ YAPIN.
Eğer üye değilseniz hemen KAYIT OLUN.
Not: İletiniz gönderilmeden önce bir Moderatör kontrolünden geçirilecektir.