Samimiyet

Yürümek,bacaklarına bakarak,bacaklarının yürüdüğünü görerek,yürümek.Yürürken düşünebilmek,yürüyemeyenleri,yürümeyen bacaklarına bakıp düşünenleri ve gözleri arasıra hüzne sarılanları.Yürüyemeyip,yürüdüğü anları düşünenleri düşünmek,hiç yürümediği halde yaşamı bütün zorluklarıyla adımlayanları düşünerek yürümek,

Yürürken samimimisiniz,yürümeye,yürümelerinize?

Dinlemek,bütün kulaklarınızla,size cümle kuran,size şarkı söyleyen,size şiir okuyan,size dinle derken anla bakan,sesleri.Duyamadığı için dinleyemeyenleri düşünerek,bir dalın çıtkırıldığımlığı bile kulaklarına çağıramayan,bu çağrıyı duymayan bir dal parçasının sesine bile anlam yüklemek zorunda kalan çıldırasıya bir duymazlığın içinde sağır bir dinleyememeği düşünerek,duymayı dinlemek sadece Rüzgarlarca,yağmurlarca,kuş seslerince.

Dinlerken samimimisiniz,duymaya,dinlemelerinize?

Konuşmak,bütün ağızlardan.Çıldırasıya,bütün görkemli şeyler suskunken aldırmayıp bu suskunluğa,konuşmak.Sahte cümle basanların bütün ağızlara sürdüğü cümlelerle,korsan cümleler kurmak,kendimize,karşımızdakilere,yanımızdakilere,yanıbaşımızdakilere,başımızın içindekilerine,içimize,kendimize,en son ne zaman kendimize ait içimize değen bir cümleyi sunduk yaşayanlara,hangi cümlemiz düşünüşlerimizin kurduğu psikolojik tuzakları geçerek tertemizliğiyle ulaşabildi dış dünyaya.Hangi gün,hangi saat,hangi dakika,yada hangi an tertemiz bir cümle kurup kendinizi ödüllendirdiniz.

Konuşurken samimimisiniz,yüzlere,içinize?

Güvenmek,bütün kucaklaşmalardan.Tokalaşmaların öylesineliğinde sıkışıp kalmış,memnun oldum cinayetlenmelerinde, karakter oyuncuları olarak kısa roller kapmış ve güvenmeyi çok uzun sürelere öteleyerek ve yinede sarılmadan sarılamadan,içinize sıcacık bir duygu bütün sevimliliğiyle gelip yerleşemeden,kurulan bütün cümlelerden kuşkulanarak,kurulan bütün cümlelerden yanlış ne kadar anlam çıkarılabilecekse çıkarmayı,artık sizden bir organ haline getirerek,bu devirde kimseye güvenmeyeceksin,babana bile cümlesini atasözü! haline getirerek,iki gözüne bile güvenmeyeceksin özdeyişini! simsiyah bir nokta olarak insan oluşunuzun üzerine kara bir çarşaf olarak örterek,insanın bu yerinin bu duygusunun kanayan ve kendi kanı içinde boğulmasını seyretmeye doyamayan bir iklimi kanıksamayı ise hiç kanamayan,hiç tanımadığınız bir insana sarılıp onunda size sarılması rüyasını bir kere olsun görmek isterdim yeryüzünde özlemini duymak?.

Güvenirken,samimimisiniz,güvenildiğinizde bu çok eski duygunun tadını çıkarabiliyormusunuz?

Yazmak,bütün sayfalardan.Hangi düşünüşünüzü kaleme verip sayfaya enjekte etmesini istediğinizde ,kaleminizin sırf size yaranmak için yaptığı oyunların arasından geçerek, sizi pohpohlamak için düşünüşünüzü duygunuzu size ait olanı, sizden olanı,beğenmeyip içinde kendinizi iyi hissetmemeniz gereken,hissetmeyeceğinizi samimi olarak bilmeniz gerekli,ama başka psikolojik düşünüşlerinizle gizlice anlaşarak sizi şantajlayarak kurduğu,aslında kendi kurduğunuz, bir başka duyguyu üzerine kapayıp kabullendirip,kabullenip,kabullendiğinizi bilerek,bir şeyleri yırtarak,bir şeyleri acıta acıta,yalaka bir sayfaya verip,ciğere ilk değen nikotin acısı gibi,yada doğan bir çoçuğun ciğerlerine ilk değen oksijenin verdiği acı gibi bir acıyı duydunuz.Ağrılarınızı kaleme yazdırabilmenin,yazdırırken kaleminize girecek krampları düşünüp bir an,kalemi elinize alıp,en derininize batırıp,sonrasında kalemin kurnazlığında değiştirilen,(değiştirdiğiniz) mürekkeple, size benzeyen ama sizi kabullenemeyen her okuduğunuzda size hep yabancı bakan,sadece sizin bildiğiniz,sizin olmadığını gizlice sustuğunuz,yazmaklarınız.

Yazıp,uluorta yaşama bırakıp,anlamını bulamayan,anlamsız kalan,istenip istenmediği bile düşünülmeden yaşama getirilen,kişisel çıkarlar ve egolar için ziyan edilmiş cümleler.En son ne zaman samimiyetle yüreğinize batırıp kalemi,kendinizi sayfaya bütün düşünüş oyunlarınızdan sıyrılarak sadece onu bütün çıplaklığıyla bırakabildiniz.KENDİNİZİ ELE VERİRKEN NE KADAR SAMİMİSİNİZ?