nrcpn

İsrail konusunda artık gerçekçi olmamız gerektiğini düşünüyorum. Türkiyenin İsrail ile 1992 de imzalamış olduğu askeri ortaklık anlaşması var,bu oldukça normal çünkü yıllardır PKK yı besleyen ülkeler (başta suriye olmak üzere) İsrail in de düşmanı.Her ne konuda olursa olsun İsrail ortadoğu daki en önemli stratejik ortağımız ve "dostumuzdur". tabiki bu Sharon hükümetinin sorumlu olduğu, savaş suçlarını onayladığımız anlamına gelmez, ama bu konuya "İsrail müslümanları katlediyo " diye yaklaşmakta saflık olur.Osmanlıdan beri güvenebileceğimiz,işbirliği yapabileceğimiz bir müslüman dünyası hiçbir zaman olmadı,islam araplarla bizi hiçbir zaman birleştirmedi. Konuya "müslümanlar öldürülüyor" diye değil "insanlar öldürülüyor (israilli ve filistinli)" diye bakmalıyız. Şunu artık anlamamız lazım: din ne avrupayı nede ortadoğuyu birleştiren bi etken olabilmiştir.Birinci ve ikinci dünya savaşını ,ve de Osmanlının birinci dünya savaşında müslüman toplumlardan yediği kazığı düşünürsek, dinin müslümanları da ,hıristiyanlarıda kendi içlerinde birleştiremediğini söyleyebiliriz. Dolayısıyla İsrail ile olan ilişkilerimizi duygusal olarak değil, ekonomik ve stratejik olarak ele almalıyız. 15.yüzyılda yahudiler İspanyadan kovulduğunda, Kanuni Sultan Süleyman onları Osmalının koruması altına almıştır.Bunları hepimiz biliyoruz.İkinci dünya savaşı sırasında Berlin Üniversitesindeki yahudi öğrencileri ne Fransa kabul etmişti ne de İngiltere, onların kabul eden tek ülke yine Türkiye olmuştu.Bu 500 yıl zarfında yahudilerin Osmanlı sanayisine ve ticaretine çok büyük katkıları oldu. Bundan dolayı yahudi dünyasında ,türklerin çok özel bir yeri var.2003 Kasım ında meydana gelen sinagog bombalamalarında da içerden birilerinin bu dostluğu bozmaya çalıştığı ortada.Aynı çevrelerin çıkardığı "israilin PKK ya destek verdiği" iddaları ise saçma ve komik. Sırf Sharon hükümetinin suçlarından dolayı ,Türkiye de yahudi düşmanlığının ortaya çıkması çok acı (ki ülkemiz yıllar boyunca anti-semitizmi topraklarında barındırmamış tek avrupa-ortadoğu ülkesidir). İnsanlarımızın 35000 vatandaşımızın katili terörist bir örgüte yardım etmiş yarı demokratik ülkelere -sırf müslüman ülkeler diye- destek vermesi ve de yüzyıllardır ortağımız olmuş bir topluma sırtını dönmesi, Recep tayyip Erdoğan ın İsaril dışişleri bakanını kabul etmeyip,aynı gün PKK yanlısı Suriye'nın başbakanını ağırlaması içler acısıdır, ayıptır, hatta salaklıktır. Biz Türkiye olarak, ortadoğunun en büyük gücü ve laik demokratik bir ulus olarak,ortadoğuda kalıcı barışın sağlanması için çok büyük bir rol oynayabiliriz, ama hükümetin başarısız dış politikasıyla bu şansı da yavaş yavaş kaybediyoruz.