onatlı

Sen değil misin, kelebek, şu kimsesiz dağların canı, derin uçurumları ile sivri tepelerinin? Sen doğabilesin diye büyülü değneğiyle taş fırtınalarına, emretti bir gün durup susmalarını bir peri ve zincirlendi o dağlar birbirine sen uçabilesin diye. Portakallı karalı, esmer ve altın rengi, dağ kelebeği, yabangülü üstünde kat kat kanatçıkların, ya konar kalkarsın oynaşarak güneşle, ya da bir günışını üstünde çarmıha gerilmiş. Dağ kelebeği, kırların, tepelerin kelebeği, rengini resme dökemez kimse senin; yaşarsın onu ancak sen ve kanatların havada, güneşte, yabangülünde, öylesine özgür ve öyle tatlısın ki Juan Ramon Jimenez Fransisken lirinin tellerini senin için okşar usul usul...

İkici odasilahlı olunca suikastciler katil sayılmaz ?

üç yıl aç kalan aslanların leş kokusundan ölür suçlu

MACERA Küçüktüm,küçücüktüm, Oltayı attım denize; Bir üşüşüverdi balıklar, Denizi gördüm. Bir uçurtma yaptım, telli duvaklı; Kuyruğu ebemkuşağı renginde; Bir salıverdim gökyüzüne; Gökyüzünü gördüm. Büyüdüm işsiz kaldım, aç kaldım; Para kazanmak gerekti; Girdim insanların içine, İnsanları gördüm. Ne yardan geçerim, ne serden; Ne denizlerden, ne gökyüzünden ama Bırakmıyor son gördüğüm, Bırakmıyor geçim derdi. Oymuş, diyorum, zavallı şairin Görüp göreceği... Orhan Veli Kanık ( 1914 - 1950 )