oluşum denilen bir şey vardır.gezegenin oluşumu gibi
gezegendeki yaşamın oluşumu gibi
insan yüregindeki sevginin oluşumu gibi
tüm canlılıgın,yaşamıda oluşumuda bir atmosferde gerçekleşir.
sevginin atmosferi ise insanı insan yapan insani yüregidir.
yüregin,bedenin nerede dogdugu pek önemli degil ama
nerede nasıl bogulmadan,bunalmadan yani
hangi atmosferde yaşaya bildigi hayat bulabildigi önemlidir
her baharda açan sarı papatyaları,beyaz papatyaları laleleri, gelincikleri,hep koparmadan onların arasında yürüyerek
onlarla bakışarak geçiririm baharı
bilirim onlar kendi topraklarında dallarının gövdelerinin üzerinde ancak hayat bulurlar.
onları dallarından topraklarından koparmak onları sadece soldurmak ve yaşamlarını sonlandırmaktır.
bunun adıda çok sevdigim için ne olursa olsun ama benim olsundur yani sevmek degil bencilliktir.
sohbetinden,dostlugundan,yoldaşlıgından arkadaşlıgından sevginden aldıgım DEM seni sen yapan insani yüregindir yüreginin nerede dogdugu o kadar önemli degil ama nasıl bir atmosferde yaşam bula bildigini çok önemli
her oluşum kendi atmosferinde yaşam bulur.farklı atmosferleri yaşam sanıp aldanmakdalından bencilce kopartılmışpapatyalar gibi kuruyup,yitip gitmektir
yüregin her nerede bunalmadan,bogulmadan papatyalar gibi kuruyup yitip gitmeden nefes alabiliyorsa senin atmosferinde orasıdır.