Yoksulluk deyince içim burkuluyor. Adaletsiz olan dünyada keşke insanlar ellerindeki fazlalığı eğlencede, har vurup harman savuracağına olgun insan örneği gösterip tüm mertliğini sergileyebilselerdi. O zaman işte dünya dengeleri kurulur mutsuz olan insanların bir nebze de olsa yaralarına merhem olurdu. Biçare insanlar her dem karşımıza gelebilir. Psikolojik buhran altında olan bu insanlara yardım elini uzatmak mümkün olsaydı insanları topluma kazandırmak adına hayırlı işlere vesile olunurdu. Hele ki bu ağırlık altında yaşanan can kayıpları. Onlar için kurtuluş mu yoksa hayat mücadelisine yenik mi düşmektir asolan. Yoksulluğu yaşamış bir insan olarak nelerden geri kaldığımızı, nerden geldiğimizi, paranın kıymetini, idare etmenin yükümlülüğünü çok iyi anlıyoruz. Bir tarafta kırılan tabaklar savrulan dolarlar, diğer tarafta yoksullukla can çekişen bir kesim. Bu dünya kalıcı olmadığına göre kimse giderken yanında ziynet eşyası götürmediğine göre daha ne duruyorsunuz. Uzanan yardım ellerine bir mum da siz dikin. Göreceksiniz ki dünyanız daha aydınlık, daha ferah, daha içaçıcı. Aydınlık bir dünya için tüm insanlar elele, gönül gönüle, yürek yüreğe kenetlenmesi dileklerimle.