Bayan_Pipo

Tedirginlik.... Durağan konuşmaların sıkıntısı... Isırılmış dudaklardan içime akan kanın damağıma yapışan pıhtısı... Hani hiçbir cümleye yerleşemeyen kelime ... İsmi yani; Gidenin ismi satır başıdır aşk ayetlerime... Ürpermek... Tekrar dokunabilmek tutkusu... Temassız sevişmeler... Tenlerin son bir el sallaması gibi... Duygusal orgazmın doruğu ... Hani ellerimi koymayı bilemediğim yer... Yıldızlar tutmaya alıştığım o ipeksi gökyüzü... Teni yani; Yoksunluğun teni geceleri uykularımı örter.... Yitirmek... Sonlara müptela aşkların koyu yası.. . Tüm renklerin siyaha tutsaklığı... Kesin intiharı gökkuşağının... Hani gözlerimin rengini yitirdiğim o son bakış... Pulunu terk eden mektup gibi... Kimsenin sahiplenemeyeceği o büyük aldanış... Tutsaklık... O şehvetli teslimiyet... Tenimi acıtan yokluğunun prangaları... Ve bundan duyduğum tanımsız zevk Bir zafer çığlığı inlemelerim... Ve gövdemin gönderine çektiğim... O dimdik bakabilen gözlerim... Kesin inkarıdır en çetin yenilgilerimin... Sevmek.... Yeniden alışarak kan kaybına... Ve ekleyerek kazandıklarını anılarına ... Savaşmak yani... Silahsız... Çıplak... Müttefik ederek kelimeleri ve hayalleri... Yaşamın dayatmasına rağmen... Ağırlaşan nefese rağmen... Bir pankart açar gibi yazmak aşkı... Sol yanını bir el bombası gibi atmak aşk meydanlarına... Ve tutuşmak bir hıdrellez ateşi gibi... Dolanmak çarşafların o muhteşem yalnızlığına... Vazgeçmemek... Yenilen bir orduyu sahiplenebilmek... Ve kendini her devirdiğinde... Her ihtilalinde... Kendini tekrar tahta çıkarabilmek... O muhteşem yenilgilerin muhteşem kumandanı... O soluk gecelerin parlayan tek yıldızı... Yüreğim yani; O içimdeki menzilsiz kurşun... Ben umutlarımı boş kovanlara doldururum Acemidir aldığım nişanlar Ben her aşkta kendimi vururum!!! (alıntıdır)

Daha az seviyorum seni... Giderek daha az... Unutur gibi seviyorum... Azala azala... Aramızdaki uzaklığın karanlığında... Geceler kısalıp, gündüzler uzuyor böyle olunca... Daha az seviyorum seni... Kendini iyileştiren bir yara gibi... Daha az... Ve zamanla... Sen geceyi tutuyorsun, ben nöbetini... Uzak dağ kışlalarında Görmüyoruz birbirimizi... Usul usul sis iniyor Kopmuş yollara... Işığı hafif, uykusu ağır koğuşlarda üzerini örtüyorum senin Bir çığ gibi büyüyorsun rüyalarımda... Sevgilim sevgilim... Yıldızları daha büyüktür bazı gecelerin... Nöbet kadar yalnızken öğreneceksin bunu da... Artık daha az seviyorum seni... Unutur gibi, ölür gibi daha az... Yeniden ödetiyorum kendime Onca aşkın öğretemediğini... Kolay değil... Yalnızca sevgilimi değil, evladımı da kaybettim ben... Kaç acı birden imtihan etti beni... Tek bir gece vardır insanın hayatında Ömür boyu sürer nöbeti... Bu da öyleydi... İyi ol, sağ ol, uzak ol... Ama bir daha görme beni !!! Murathan MUNGAN