YALNIZLIĞIN ADIBugün yine bir uçurumdan düştüm rüyamda.hatırlayamadım hepsini.Sanki izleri vardı bedenimde.
Seni gördüm düşmeden önce.Ellerimi uzattım belki tutarsın diye.Gözlerine bakmak için açamadım
gözlerimi düşerken.Rüzgarı hissetmek için sonu seçtim.Onunla gördüm seni,gözlerimi kapatıp ağladım
geceler boyu.Her sabaha kurumuş gözyaşlarımla başladım.Ve tekrardan sessiz bir geceye uğradı
hayallerim.En içten duygularımı döktüm cümlelere ve seni anlattım mısralarıma.Yaptığım onca şeyin
boşa gittiğini görmekti belki de bana en büyük acıyı tattıran.Seni çekecek gücüm olsa bile,tutmaya
gücüm yetmezdi.Elimde tuttuğum bir küçük sevinç vardı ve o da seninle gitti.Her ne kadar ölmesini
istemesem de içimde büyüyen o umut denen kelebeğin ölmesini izledim günlerce.Her bir kelebeğin
ardından bir güneş daha battı ama güneş bir daha hiç doğmadı.Seni yazdım mısralarıma o karanlık
gecelerde.Beni duygulandıran ve ağlatan şarkılarımı dinledim tek tek ama hiç biri bırakıp gittiğin
günkinden fazla gözyaşı bırakmadı avuçlarıma.Ayrılık bulutları sardı dört bir yanımı.Ama sen yoktun.
Sen,belki de güneşli bir günde mutluydun ama ben yağmuru hissettim bedenimde.Hep bir su damlası damladı
yüreğime.Sancısını hissetmekten hissedemez oldu bedenim.Bir aşk vardı dedim içimde bir zamanlar
ve hala içimde hissettim.parmaklarımın ucuna yerleştirdim sevincimi,umudumu,kederimi.ve her gece başımı
yastığa koyduğumda yalvardım tanrıya bulmak için seni.hayat benim için durdu ve hiç bir saatin geçmiyor saniyesi,
ben beni böyle bırakıp giden bir kişinin hasretiyle kaldım ve umut denilen o şeyi gömdüm daha önceden gömdüklerimin mezarlarının yanına.
ve bundan sonra gelmesini istemedim hiç bir umudun kapıma.sadece beklemeyi seçtim.bu hayat denilen acımasız çemberin ortasında
duruyorum.ve hep benden uzak olan onun gelmesini bekliyorum ve hep hbekleyeceğim...
