ARCHENEMY

YALNIZLIĞIN ADIBugün yine bir uçurumdan düştüm rüyamda.hatırlayamadım hepsini.Sanki izleri vardı bedenimde. Seni gördüm düşmeden önce.Ellerimi uzattım belki tutarsın diye.Gözlerine bakmak için açamadım gözlerimi düşerken.Rüzgarı hissetmek için sonu seçtim.Onunla gördüm seni,gözlerimi kapatıp ağladım geceler boyu.Her sabaha kurumuş gözyaşlarımla başladım.Ve tekrardan sessiz bir geceye uğradı hayallerim.En içten duygularımı döktüm cümlelere ve seni anlattım mısralarıma.Yaptığım onca şeyin boşa gittiğini görmekti belki de bana en büyük acıyı tattıran.Seni çekecek gücüm olsa bile,tutmaya gücüm yetmezdi.Elimde tuttuğum bir küçük sevinç vardı ve o da seninle gitti.Her ne kadar ölmesini istemesem de içimde büyüyen o umut denen kelebeğin ölmesini izledim günlerce.Her bir kelebeğin ardından bir güneş daha battı ama güneş bir daha hiç doğmadı.Seni yazdım mısralarıma o karanlık gecelerde.Beni duygulandıran ve ağlatan şarkılarımı dinledim tek tek ama hiç biri bırakıp gittiğin günkinden fazla gözyaşı bırakmadı avuçlarıma.Ayrılık bulutları sardı dört bir yanımı.Ama sen yoktun. Sen,belki de güneşli bir günde mutluydun ama ben yağmuru hissettim bedenimde.Hep bir su damlası damladı yüreğime.Sancısını hissetmekten hissedemez oldu bedenim.Bir aşk vardı dedim içimde bir zamanlar ve hala içimde hissettim.parmaklarımın ucuna yerleştirdim sevincimi,umudumu,kederimi.ve her gece başımı yastığa koyduğumda yalvardım tanrıya bulmak için seni.hayat benim için durdu ve hiç bir saatin geçmiyor saniyesi, ben beni böyle bırakıp giden bir kişinin hasretiyle kaldım ve umut denilen o şeyi gömdüm daha önceden gömdüklerimin mezarlarının yanına. ve bundan sonra gelmesini istemedim hiç bir umudun kapıma.sadece beklemeyi seçtim.bu hayat denilen acımasız çemberin ortasında duruyorum.ve hep benden uzak olan onun gelmesini bekliyorum ve hep hbekleyeceğim...

SENİ GÖRDÜM DÜŞERKEN UÇURUMLARDAN Her zaman umutlarımı verdim topraklara,her gece nöbet tuttum kalmamış umutlarımın mezarlarında. Acıdan başka bir şey tatmayan bu bedenime belki de ağır geldi sevmek,belki de sensizlik gömdü bu bedeni topraklara. Belki de hep acılarla dolu insan rolünü üstlendim sahnede,belki de mutlu olamayacak kadar içler acısıydı durumum. Geceden sabaha kalan bir güneş yerine hep karanlık oldum simsiyahtım ışıksız gecelerde. Hiç güneşle tanışmadım ben,gökyüzünün mavisini görmedi mavi gözlerim. Penceremden içeri giren bir şarkı vardı,gözyaşlarımı getiren... O an nefeslerim durdu,sadece dinledim Ağlayan bir geçmişin sesiydi sanki Belki de yüreğimden gelen bir şeydi Düşlerimde öldürdüm gleceğimi....