Damien

"la ilahê illâllâh" anlamı: tanrı yoktur sadece ALLAH vardır. "hayalini hevasını tanrı edineni gördün mü?" (45-23) "Allah yanı sıra tanrı edinme" (28-88) "Allah de; bırak **** fikirleri ile başbaşa..." (6-91=

dilin bu şekilde kullanımı bir nevi şöyle de açıklanabilir: zaman ilerledikçe türkiye'deki iş sektörleri gelişmeye başlamış, yeni yeni iş alanları türkiye'ye gelmiştir. reklamcılık, halkla ilişkiler, mühendislik gibi alanlardaki bu gelişme ile ülkemizdeki terminoloji de evrensel yapıda değişim göstermiştir. çünkü uluslararası literatürde geçen sözcüklerin sektörel alanı da aşıp sık bir şekilde kullanılması herkes için daha kolay gelmiştir. bu alanlar çoğunluklu olarak amerika'da geliştiğinden dilimize giren yeni sözcükler için türkçeden bi türetme yapılmamış. hem bu yönde kafasını yoran pek olmamış hem de daha cazip gelmeye başlamış. meslek alanı seçerken hocalar özellikle o mesleğin terminolojisini de özenle anlatırlar her zaman üzerinde dururlar.

çok mantıksız fikirler ortaya tılıyo toplumun farklı kesimlerinde ama sağduyulu mantıklı insanlar da azımsanmayacak kadar fazla. akp'li yaşar yakış ve chp'li onu öymen de diyorlar ki 70 bin ermeni sınırdışı deilsin, kaçak çalıştıkları gerekçesiyle. çok gereksiz bir fikir. bence fransızlar eninde sonunda bu yasanın çıkmasını engelliyecekler. kamuoyu, siyasilerin baskısı sebebiyle bence çok ileri götüremeyecekler bu olayı.

bir de müslümanım imanım tamdır diye geçinenler oluyor. ben bi iktidar partisinin böyle fırsatları çıkar amaçlı değerlendirmesini tamamen kendisine olan güveninin ve türkiye'deki demokratik altyapının eksikliğine bağlıyorum. aklıma bunlar geliyor. sizin fikirleriniz neler?

arkadaşım bu yazı zaten kendi öz düşüncelerim başkalarına ait değildir tamamen bana aittir. kimseden herhangi bi alıntı yapılmamıştır. başka forumda gördüysen de o forumda bu metni yazan ben olabilirim. tek yaptığım aynı düşüncemi farklı ortamlara taşımaktan ibarettir.

çok haklısın

türkiyenin ve türkçenin gerçekten de kendine özgü, dünyada pek çok millette görülmeyen bi kültürü var. yemeklerden yöresel oyunlara kıyafetlere kadar çok acayip çeşitlilikler söz konusu. bunun kıymetini bilmiyoruz belki de. tarihimizin, kültürümüzün ve potansiyelimizin kıymetini.

ordudan, milli güvenlik kurulundan, mit'ten ya da devletin çeşitli kurumlarından defalarca brifing, rapor alan hükümet nasıl "irtica yok" diyebiliyo? ya da "gelin şu işi tartışalım" tavrını takınıyo? hiç inandırıcılığı yok, hatta art niyetli olabilirler.

bence.. türk toplumu olarak hayattan tatmin olmamış bir görünüm sergiliyoruz. devlet, toplumun ve bireylerin biraraya getirerek oluşturduğu sistem bizi hiç tatmin etmez. ama sistemden kopup kendi halimize davranmaya da gücümüz yetmez. çok sık şikayet ederiz, ama şikayetlerimiz kendimizle veya çevremizle sınırlı kalır. daha ötesine pek sık gitmez. türk toplumu olarak devletin ve toplumun getirdiği düzen, insanları kendi başlarının çaresine bakmaya zorlar. kendi yolumuzu kendimiz bulmak zorunda kalırız. bilmeden, emin olmadan, olayları irdelemeden, detaylara inmeden karar vermek hareket etmek çok sık yaptığımız şeydir. yerel kültürün çok çeşitli olması, insanlarda bu çeşitlilik içinde bir ait olma duygusu yaratır. ait oldukları kültürü her yere taşırlar. birbirimizi ilk gördümüzde karşımızdakini tanımak için ilk olarak nereli olduğunu sorarız. iat olma duygusu aynı zamanda dayanışma duygusunu da yaratır. başkasının yaptığı davranışı ayıplarız ama aynı davranışı biz sergileriz. kendimizle ilgili kararları gelende biz almayız, çevremizdekiler, ailemiz, dostlarımız alır. parasızlıktan ve zamansızlıktan çok yakınırız. bütün sorunların başında bu iki etmen gelir. beklemeye çok alışkın bi milletiz. her yerde, otobüste, devlet dairesinde, işyerinde bekleriz. ama zaman zaman bizim de birilerini beklettiğimizi çoğunlukla farketmeyiz.

bilmiyorum ben de bi psikoloji kitapında okudum ve beni etkilediğini de itiraf etmeliyim.

Nick adında demiryolu işçisinin öyküsü bu. Nick, güçlü sağlıklı bir işçi, manevra sahasında çalışıyor. Arkadaşlarıyla ilişkisi iyi ve işini iyi yapan güvenilir bir insan. Ne var ki kötümser biri. Her şeyin en kötüsünü bekler ve başına kötü şeylerin geleceğinden korkar. Bir yaz günü tren işçileri, ustabaşının doğumgünü nedeniyle bir saat önceden serbest bırakılırlar. Tamir için gelmiş olan ve manevra alanında bulunan bir soğutucu vagonun içine giren Nick, yanlışlıkla içerden kapıyı kapatır, kendini soğutucu vagona kilitler. Diğer işçiler Nick'in kendilerinden önce çıktığını düşünürler. Nick kapıyı tekmeler, bağırır ama kimseler duymaz, duyanlar da bu tür seslerin geldiği ortamda sürekli bulundukları için pek kulak vermezler. Nick, burada dönerek öleceğinden korkmaya başlar. "Eğer buradan çıkamazsam burada kaskatı donacağım" diye düşünür. İçeride yarısı yırtılmış bir kartın kutunun içine girer. Titremeye başlar. Eline geçirdiği bir kağıda karısına ve ailesine son düşündüklerini yazar:"Çok soğuk, bedenim hissizleşmeye başladı. Bir uyuyabilsem. Bunlar benim son sözlerim olabilir." Ertesi gün soğutucu vagonun kapısını açan işçiler Nick'in donmuş bedenini bulurlar. Üzerinde yapılan otopsi, onun donarak öldüğünü gösterir. Fakat, bu olayı olağanüstü yapan, soğutucu vagonun soğutma mtorunun bozuk olduğundan çalışmıyor olmasıydı. Vagonun içindeki ısı 18 santigrat derecede idi ve vagonda bol hava vardı. Nick'in korkusu kendini gerçekleştiren bir kehanet oluşturmuştu.

Fatih Sultan Mehmed İstanbul’u aldıktan sonra bir emir yayınladı: "Ben ki İstanbul Fatihi abd-i aciz (aciz kul) Fatih Sultan Mehmed, bizatihi alın terimle kazanmış olduğum akçelerimle (paralarımla) satun alduğum 136 bab (kapı-adet) dükkánımı aşağıdaki şartlar muvacehesinde (doğrultusunda) vakfı sahih eylerim... (Vakıf kurduğunu bildiriyor.) Ayrıca külliyemde bina ve inşa eylediğim (yaptırdığım) imarethanede (yoksullara ücretsiz yemek dağıtılan yerde) şehitlerin harimleri (karıları) ve İstanbul fukarası yemek yiyeler. Ancak yemek yemeye veya almaya bizatihi kenduleri gelmeyup, güneşin loş bir karanlığında ve kimse görmeden kapalı kaplar içerisinde evlerine götürüle." Devrin en büyük adamı, şehit yakınları ve yoksullar için aşevi kuruyor. Ancak onların onuru incinmesin diye "yemekleri hava karardıktan sonra onların evine götürün, kimse görmesin" diye emir veriyor. Yani günümüzdeki bazı siyasetçiler gibi gösteriş amaçlı değil.

rome total war benim dünyada oynadığım en güzel ne profesyonel oyunlardan. oynarken çok keyif almışımdır hep. favori ırklarım ise romalılar ve yunanlılar. romalıların piyadeleri, süvarileri, okçuları çok kuvvetli. okçularının menzili çok daha uzun. süvarileri de çok kuvvetli. yunanlıların en büyük avantajı da upuzun mızrağa sahip piyadeleri. phalax moduna geçerek kirpi özelliğiyle piyadelere ve süvarilere karşı çok büyük üstünlükleri var. başka ırklarda oynamadım hiç. ayrıca şu patch'lerin resimleri de çok hoşuma gitti ve iştahımı kabarttı. oyundaki bence en önemli taktiklerden birisi, isyan eden şehirlerinizden sürekli asker yaparak o şehrin nüfusunu dengede tutmaya çalışmak. hatta o şehirlerden yaptığınız askerleri direk öldürün gitsin derim. çünkü aşırı nüfus artışı ile 35 binlere dayanan nüfusun tüketim ihtiyacını şefir karşılayamıyo. güvenliği sağalamak da zorlaşıyo. bu nedenle en temizi o şehirden asker yapmak. fetih politikanız daima deniz kıyısındaki şehirlerden olsun çünkü ticaret gelirleri sayesinde çok daha yüksek vergi alabiliyosunuz. bunu yaptıktan sonra komşu devletlerle ticaret anlaşmaları yaparak ekonominizi güçlendirmek de mümkün. savaşlarda okçular daima piyadelerin gerisinde dursunlar ama fire at will modunu kapalı tutmakta fayda var çünkü kendi adamlarınızı vurabilirsiniz. eğer düşman geri çekilirse piyadeleri üzerine salmayıp okçularla düşman askerlerini düşürebilirsiniz. sayısı ve inancı azalan düşman askerlerinin üzerine son olarak süvarilerinizi de salarsanız çok az bi kayıpla savaşlardan galip gelmeniz mümkün.

teşekkürler. sonunda Atatürk'ün geri gelmesini beklemeyip, kendimizi de o yolda geliştirmemiz, eğitmemiz gerektiğini söyleyenler çıkıyor ortaya. işte olması gereken bu. başka bir şey değil. biz bunu kavrayabilirsek bir yere varıcaz.

hocamın bi lafı vardı her zaman doğruyu söyle ama her doğruyu söyleme diye. gerçekten de insanlara yalan söyleme, ama her şeyi de olduğu gibi anlatma. insanlar bilmese de olur sen bir şey kaybetmezsin.