daha çocuktum...ve herşey ozaman başladı..yabancı bir ülkeye gittim..kadınlar ve erkekler birbirleriyle eşitti..kocalarından eziyet gören kadınlar yoktu.sokakta laf atan adamlar yoktu.sokakta araba kullanan kadınlara taciz yoktu..kadınlar aynı erkekler KADAR DEĞERLİYDİ..VE büyüdüm..ve dindar insanların merkezi ümraniyeye taşındım..o insanlar inanıyordu..ve oturdum düşündüm bu adamlar neye inanıyor..neye inanıyorlarsa ben inanmak istemiyorum..çünkü akrabalar arasındaki evlilikler ,cinsel dürtüleri olan insanlar kaynıyor ,herkes birbirine ayetlerden seçmeler dağıtıyor ama kimsenin önceliği onuru gururu değil ,ayetlerdi..ve düşündüm onlar doğru bir islama mı inanıyor..ve araştırdım kuranı..evet onların kuranına göre gerçekten inandıkları şeyler kitapta yazıyordu..sonra düşündüm ama ben bunlara inanmamaktan öte inanmak istemiyorum...ve onlara bunu belli ettiğimizde karşılaştığımız cevap OZAMAN BU ÜLKEYİ TERKET ..fakat ben bu ülkede yasalara göre yaşama hakkım var..allaha inanmıyorum diye neden beni kovuyorsun..madem hoşgörülüsün neden beni hoşgörmüyorsun...evet ben inanmak istemiyorum kuzeniyle evlenmenin doğal olduğu bir dini,ben inanmak istemiyorum her ne için olursa olsun (dini yaymak için) savaşmayı helal gören bir düşünceyi,kabul etmiyorum kadının yolda yürürken sadece yere bakmak zorunda oluşunu ,ve kabul etmiyorum saçlarımı kapatmayı..evet erkekler tahrik olmasın diye kadın kapanmalı ...ama 12 yaşındaki çocuktan tahrik olanlarla kaynayan ümraniyede bu inanç varken,neden gittiğim yabancı ülkede hiç bana laf atılmadı bakılmadı....ve okuduğum ayetlerde her kelime tek bir şeyle başlıyor..inanmıyanlara olan tabir..."canı çıkasacalar ,kanlı irinler içeceler.." ben bir insan olarak kimseye bu hale getirmekle kendimi büyük göremem..ve dedimki evet tanrı olabilir ..ama benim tanrım kuranın allahı değil..ve her karşıt görüşün "provakatörlük ,haysiyetsizlik ...."suçlamalarından sonra bu hoşgörüsüzlükle kararımdan daha emin oluyorum.