focal

hoşgeldin

hoşgeldin birde köşeyi dönünce sağda kahvemiz var

kaptan

teşekkür ederim natalia

güneşisin

gönüllerde taht kuranı

bilmem ne lazımsa

tanımıyorum kim veysel

kaan hoş geldin kardeşim seni gördüğüme sevindim

Bu adam benim babam Bu adam benim babam Sekiz köşe kasketiyle Omuzunda sekosuyla hey Cebinde yok parası Bitlistir cigarası Yüreğindedir yarası Altı çocuk büyütmüş Bir işçi maaşıyla O adam O arslanlar arslanı adam benim babam hey Ağlama benim babam Ağlama naçar babam Kara gün geçer babam Bir kapıyı kapayan Gene açar babam Aldırma benim babam hey Ağlama mazlum babam Dert etme naçar babam Kara gün geçer babam Bir kapıyı kapayan Gene açar babam Allah büyüktür babam hey O adam benim babam Derdi dağlardan büyük Çaresiz beli bükük hey Bir gün olsun gülmemiş Rahat nedir bilmemiş Gözyaşını silmemiş Bir lokma ekmek için Kimseye eğilmemiş O adam benim babam hey Benim babam mert adamdı Mangal gibi yüreği Yufka gibi kalbi vardı Hayatım boyunca ona özendim Fedakardı Bir dikili ağacı olmadı belki Ama kendisi Onuruyla yaşayan koskoca bir çınardı Üstümdeki kol kanat Sırtımı yasladığım dağ gibiydi Ben babamın oğluyum Tepeden tırnağa Anadolu'yum... fatih kısaparmak...........

ne mide varmış insanlarda

komşu hasan

hoşgeldin

teşekkür ederim arkadaşım bu arada hoş geldin

TÜRKÜM diye geçinen TÜRKLERE örnek olması dileğiyle teşekkürler

hoşgeldin

hoşgeldin

babama ve bütün babalara.......

Ah babam! Ne yolculuktu ama... Uçağa zor yetişmiştim... Beni çağırıyorlardı... Ama neden? Bilmiyordum... . . . Çağrıldığıma göre önemliydi... Hem de çok önemliydi... Yoksa kolay kolay çağırmazlardı... Çağıramazlardı... Bir saatlik taksi yolculuğu... Beni vaktinde yetiştirmeye çalışan pozlarda ama aslında umursamaz bir şoför ve teypte anlamsız bir türkü... Beynim durdu... Milyon ihtimal birbiriyle bağlandı, birbiriyle kesişti ve netice: Ya müjde, ya ölüm... Neticeye baktım ve bir kenara koydum... Saate bakmak daha mantıklıydı... Uçağa az vardı... Yetişmek zorundaydım... Şoför ilginç bir adamdı... Dışarısı öyle... Asfalt berbat... Otomobil kevgir... Gidiyordum... Ya müjde, ya ölüm... . . . Uçak... Her şey yirmibeş dakika sonra... Uçaktan ineceğim... Çıkış kapısının önünde bekleyenler bir şey söylemese bile, neticeyi anlayacağım... Müjde için başka insanlar, ölüm için başka insanlar karşılamalıydı beni... İndik... Çıkış kapısındayım... Bekleyenlere, kalabalığa bakıyorum... Ve ölüm... . . . Babam ölmüş... . . . O an babamı aslında ne kadar yanlış tanıdığımın ve aslında ne kadar yanlış bir evlât rolü oynadığımın farkına varıyorum... Ama... Ama geçmiş olsun... . . . Baba... Babam... Bu ne ifade ediyor. Babam deyince aklınıza gelen, aslında hep aklınıza gelen şeydir... Babanızı, babalık sıfatından soyutlayıp, insanlardan bir insan olarak ele aldınız mı hiç? Onu anlamaya çalıştınız mı? Hayır... Bunu ben ancak "baban öldü" dedikleri zaman anladım... Sadece babamı değil, bir türlü dost olamadığım en iyi dostumu, bir türlü arkadaş olamadığım en iyi arkadaşımı kaybettiğimi anladım... . . . Ve şimdi... Aynaya bakıyorum... Babamı görüyorum... Oğluma bakıyorum... Kendimi görüyorum... Korkuyorum...

hoşgeldin

Hz. Muhammed (s.a.v) Erzurumlu ibrahim hakkı hazretleri Akşemsettin hazretleri

hoşgeldin

muhabbete

kralsın teşekkür ederim

olabilir tanışmak isteyen arkadaşlarla tanışabilirim