KKARAMAN

Yolcu nereye? Ne bu telaş? Neyin nesi, bu acele? Bu susamışlık niçin, neye? Bu koşuşturma, bu yarış, nereye? Kimden bu kaçış? Seni de mi kuşattı herkes gibi, gizem dolu çağırış? Azmettiğin menzile varılır mı böyle karış karış? Ve nereye varış? Kime, niçin bu kadar yalvarış? Ya, ne için bunca yakarış? Yolcu nereye? Bu gözü dönmüşlük, hınçla dolu bu açlık, gözlerden bir şeyler kaçırmanın telaşıyla. Yapmadan acılara arkadaşlık erişebilir misin amacına, birkaç damla gözyaşıyla? Yapma yanlışlık! İnan yol yok buradan öteye ve yok öyle sihirli, gizli bir geçit ne sana, ne kimseye. Yolun sonunda gel gel-git git hayatın ötesi de berisi de.. Birbirlerini yiyenler… Bir bir gitti gitmem diyenler. Rollerini oynayıp seçilen oyunda ellerinde ne kaldı? avuçlarında ne var? bırakıp geride. Direnmenin faydası yok! Bekliyorlar seni de çürümüş zamanlar koyunda. Kolu kanadı kırık umut senin ki.. göreceksin! hayali yükseklerden in ki! İstersen hayalinde inat et istersen inadına hayalini istinat et! Düşün ve düşme darlığa bir ân bile hazineleri dolu hazinelerin olsa ne çıkar kefeninin ceplerinde. Rüzgar esecek bir gün yağmur ıslatacak ayaz donduracak kimse olmayacak yerinde.. Tutmamışsan bir elden yapmamışsan karşılıksız bir iyilik; elinden tutanın olmayacak yarın. Kim bilir hangisinde ve neresinde tıkanıp kalacaksın yolların? Son lokmanı yutamadan, son arzunu gerçekleştiremeden, süzgeçlerde asılı kalacak canın! Avun avunabilirsen, pıhtılaştığında kanın. savun savunabilirsen, gösterildiğinde isyanın. Kim sana yanlış yol gösteren Kim doğrudan aklını çeldi? Hesap sordun Hesabı düşünmeden yolcu nereye dur! Hesap verme zamanı geldi! www.kadirkaraman.com

Şimdi rüzgarlar söyler göklere şarkımızı Erişmem zor görünür, gül derme zamanına Gökkuşağı âleme fısıldar aşkımızı Odaklandı her âzam affolma fermanına Yanar hasret burcunda, tüle dönen benliğim Kül olur vücudumun, ruhumun her köşesi Bilmem, kaçıncı kere ölür, ölen benliğim. Dolar, birden içime çiçeklerin neşesi. Açma, eski yaralar açılırsa kapanmaz Benim hâlim perişan, sen ne haldesin bilmem? Yarası sevda olan, bilirsin aslâ onmaz Düştüğüm şu duruma düşmeni hiç dilemem. www.kadirkaraman.com

Dal kırılır ve sarılır yara… Çiçekler istenmeyen iklimleri kucaklar… Ve rüzgârlar ağlatır sessizliği soğuğa sarılır sıcaklar… beklenmeyen bir gün… üzerine çökünce hasretin kimsesizliği gözyaşı mektuplar yazar taş duvarlara… Yıkılır tepetaklak gölgelere rüzgarlar… Sonsuz boşluğa bir kalbin acısını savurur sigara… Kim bilir? Belki yakın bir ovaya Baharı müjdeleyerek yağar… Kaçıncı kez kar? Bağımlı hâkimler… îdam kararı verirlerken akıl erdiremedikleri bir dâvâya!? Ve ıssızlığı arkadaşı bilen bir yapayalnız üşümüş yüreğinin ellerini ovalar… ruhundan ateşler üflerken havaya. Ve güneş bir yorgun karanlığı bilinmez… Kaçıncı kez? yeniden aydınlığa boğar… bir yara… eski bir yara can atarken devâya… istemese de… umut göz kırpar kara ve yalnızlık yeniden bürünür küflü efkâra… ve bir el yüreğini çakmak yaparak artarda sigara yakar özlemin kıskacında gücü tükenen boynu bükük duygulara… www.kadirkaraman.com

Güneş damla damla düştü gönlüme Yıldızlardan huzme huzme dert yağdı.. Boyun eğdim esrârengiz bir hükme Payıma, mahşerî zor gurbet yağdı… İnce ince tozan yağmur misâli Yayıldı ruhuma aşkın hayâli Kıvrandım vurulmuş bir can emsâli Depreşen derdime hep mihnet yağdı. www.kadirkaraman.com