rastgele buldum bu başlığı nette dolaşırken ve sırf bu konu için üye oldum, benim başıma geldi okuyun:
ocak ayı, tanıştık 4 ay beraberlik sevdim sevildim, aşık olduk, sorunları çoktu psikolojisi bozulur insanın, onunda bozuldu, boşuna ayrılık oldu aramızda. bir ay sonra aradı, barış imzaladık -prensibim asla dönmem kimseye- bir hafta devam ettik kaldığı yerden bu sefer tamamen sustu hiç bir bağlantımız kalmadı, benim için hava hoş kimseye dönmem ben güçlüyüm bu konularda sildim telefonu, resimleri altı ay geçti içimde hiç istek yoktu ona karşı nerden hatırladı da msn imi tekrardan ekledi:
Ben: söyleyeceğin birşey var sanırım eklemişsin?
o: arkadaşımı özledim ekleyememmi?... istiyorumki nefret etmeyi ama edemiyorum. neyse ben yokken işyerindeki bir erkek vardı, onunla çıkmış onu sevmiş, oda buna bir hafta önce seni istemiyorum deyip bitirmiş, bana bunları anlatıyor konuşurken, normalde kimeseye dönmem hatta şu an çıldırmış olmam lazım, sonra birden hayatın çok kısa olduğu, birgün ölceğimiz falan filan bunlar aklıma geldi, saçma tabi bunların kararımla alakası yokki seviyomuşum, adam gibi sevmişim, tekrar kabul ettim şu an ikimizde yeniden birlikteyiz, hani denize bakarsınız bazen çarşaf gibi dümdüz ve huzurlu olur yaa, hah! işte öyleyim.
