Sana GiTme diYemeDiğiM zaMan

Sana gitme diyemediğim zaman; gözlerine baktım ağlamaklı ve çaresizce. Belki anlar anlar da gitmez diyen

bir umutla. Ellerin kayarken ellerimden yavaşça "seni seviyorum" dedim sessizce, belki de vaz geçip

yanımda kalmanı bekleyerek. Sararken kolların beni yavaşça kokluyordum saçının her telini ve güzel tenini

unutmak istemezcesine. Verirken bana son buseni akıyordu gözlerimden yaşlar usulca.

Sana gitme diyemediğim zaman; ağlıyordum önce sessizce bir köşede dönecek diyen bir umutla.

Gözyaşlarımı akıtırken gönlüme ılık ılık, başımı kaldırıp bir daha baktım ardından, belki de geri dönmeni

bekleyerek. Düşerken kar taneleri kirpiklerime, hayalin vardı gözlerimde ve hala kokunu duyuyordum esen

rüzgârda. Fırtınalar eserken ardından, son busenin sıcaklığı duruyordu yanağımda.

Sana gitme diyemediğim zaman; bir yanlızlık resmi çizildi önce. Sonra hafiften bir rüzgâr esti, üşümeye

başladı ellerim senin yokluğunu hatırlatırcasına. Bir buruk ses vardı hala kulağımda sevda türküleri

söyleyerek rüzgârın uğultusuna karışan. Sessizce sallarken elimi ardından, bir küçük tebessüm belirdi

yüzümde bu son vedaya aldırmayan... Seni hep sevecek olan...