Gökdağın gölgesinde..

Duruşumu kalkan yaptım sessizliğe

Kabullenişi kuşanıp yürüdüm çaresizliğe

Saklamak yok tüm kelimeleri azat ettim

Uzanıverdim şimdi Gökdağının gölgesine

Durmak yok artık sonuna varmadan

Sevinmek yok artık hiç doymayanı doyurmadan

Ağrılarım, sanrılarım ve yaşadığım tüm hayatlarım

Sinmek yok artık ruhları maviye boyamadan

Gökleri içime çektim, hapsettim denizleri

Gönül kıyı tanımazken şiir göleti ne ki...

Kuşlar, dediler aklın bizimle uçacak

Ve yitip giderken gölgem

Bir damla gözyaşın olurum belki...

Enes..