Yağmurun Kızı..

Yağmurun Kızı

İlk kez yağmuru dinlediğimde, küçücük hayalleri olan bir çocuktum.

Evimizde kömür sobası yanında, kulaklarımda yağmurun sesi ve küçük hayallerin çocuğu uyumakta...

Sonra biraz büyüdüm ama hayallerim hala küçüktüler ve yağmurlar hala yağmaktaydılar. Okula gittim. Okuldan geldim. Anneme aşık, babama hayrandım.

Ergenlik günleri kabuk değiştirir misali bir o yana çarptım bir bu yana, şekil verdim ruhuma ve onun kabına... Yağmurlarda şekillendi benim gibi zamanla...

Bir gün aşık oldum. İsmini öğrendiğimde, bir de şaşkın oldum. '' yağmurun kızıyım'' dedi kendine... Ne de memnun ne de mutlu olmuştum. Dansettik yağmurda, ıslattık yüreklerimizi, hiç kurulamadık yaş bıraktık sevgimizi, o vakitler bilmiyordum ya, sonradan öğrenecektim... Ona ıslaklık değil aşk denildiğini... Ben aşık olmuştum.

Şimdi sorguluyor beni hayallerim; '' sen büyüdün tamam ama bizi niye büyütmedin?'' Ben sizi yıllar önce bıraktım yağmurun kızına... Gözyaşım karışırken yağmura, sizde karıştınız onunla toprağa...

Enes..