Objektif Felsefe
Gönderen: Misafir
1.222 görüntü
FELSEFE'de DEVRİM..!Vatanı için şehit olabilecek cesarete sahip bir insan:Nasıl ve neden, gündelik sorunlar da acizleşmekte,"Bana ne'ci" olmaktadır?Yetenekli, üretici, potansiyel zekaya ve masumane acımasız dürüstlüğe sahip bir insan neden korkar?("Ben kimim ki bunu bileceğim?" / " Kimi gücendiririm? ") kuşkuları ile neden "sus-pus" olur?Fiziksel ve beşeri bilimler arasındaki uçurum neden? Bilim güneş sisteminin ötesini keşfetmeye hazırken, beşeri bilimler neden iflas içinde? Maddi dünyayı feth eden bilim ve aklın kazanımlarının harcanacağı amaçları, neden inanç belirlesin?"Maddi dünyanın gerçek dışı / realitenin bilinemez olduğu ve bilimin olgulara değil, 'inşa' larla uğraştığı" iddiaları:Nasıl böylesine yaygın ve etkin olabilmekte?Böylesi korkulardan dolayı, zihnini körelterek pes edenlerin sayısı asla bilinemez.Çünkü akıldışı düzen onların varlığının tanınmamasını ve fikirlerinin herhangi bir şekilde dikkate alınmamasını dayatmaktadır.Bu ilkel ve vahşi zinciri kırmayı her zaman, bazı yetenekli insanlar bir büyük bedel ödeyerek başarabilir ancak.Bu bedeli ödeyerek sonuna kadar mücadele edebilen dahiler veya yetenekli insanlardır.Fakat ortalama bir insan bunu yapmaz, yapamaz. Çünkü bilincin gelişmesi zeka derecesi ne olursa olsun iradidir.Bu da bireyin kendi tercihini gerektirir.Bu tercihi yapamayan insan, son tahlilde bilincine isyan eden çaresiz bir mahluk olmaya mahkum olur.Zeka insanın en değerli yeteneğidir. Fakat zeka: bilincin üstünlüğü ile yönetilmeyen bir toplumda hiçbir değere sahip değildir.Bu nedenle, zekanın tanınmadığı, ödüllendirilmediği aksine köreltildiği bir toplumda:Akıl, Ahlak ve Özgürlükden bahsedilemez. İşte bu nedenle insan, bir tür felsefe, yani bilinçli bir hayat görüşü olmaksızın, varolamaz. Bilinçli olmaktan kaçındığı oranda, duygusal bilgisayarının programlanmasını, tesadüfi etkiler yapar: Rasgele izlenimler, çağrışımlar, taklitler, çevreden kapılan hazmedilmemiş sloganlar, klişeler, kültürel ozmos... Eğer; kaçma ve atalet, bir insanın zihni işleyişinin hakim yöntemiyse; varacağı sonuç: Korkunun hakim olduğu bir hayat hissidir.Bu ruh hali, her yönde basılmış ayak izleriyle dolu şekilsiz bir kile benzer.(Böyle bir insan, hayatının sonraki yıllarında, kimlik duygusunu da kaybettiğinden yakınır; gerçekte, bir kimlik duygusuna zaten hiç sahip olmamıştır...!)İnsan, -tabiatı itibariyle- genelleme yapmaktan kendini alamaz; bağlamsız olarak, geçmişsiz veya geleceksiz olarak " an-be-an " yaşayamaz; bütünleştirme kapasitesini -kavramsal kapasitesini- elimine edip, bilincini bir hayvanın algısal menziline hapsedemez.Nasıl ki, bir hayvanın bilinci zorlanıp soyutlamalarla uğraşır hale getirilemezse; benzer şekilde, insan bilinci, o anki somutluklardan başka hiçbir şeyle uğraşmaz hale getirilerek daraltılamaz. İnsan bilincinin o müthiş güçlü bütünleştirme mekanizması, doğuştan oradadır; insanın sahip olduğu tek seçenek, onu yönetmek veya onun tarafından yönetilmektir.Bu mekanizmayı, bilgisel bir amaçla kullanmak için bir irade eylemi -bir düşünce süreci gerektiğinden; insan, bu gayreti göstermekten kaçabilir. Fakat, kaçarsa; tesadüfler, idareyi ele geçirir: mekanizma, söförü içinde olmadan harekete geçen bir vasıta gibi, kendiliğinden çalışır; bütünleştirmeğe devam eder; fakat, bu işi, körce, el yordamıyla, rasgele, tutarsızca, uyumsuzca yapar; bir bilgilenme aleti olarak değil, -o aletin sahibi olan, ama onu kullanmaktan sarfınazar eden o insanın bilincini yıkmaya girişmiş- bir çarpıtma, yanıltma ve terör aleti olarak çalışır... Realitenin olgularından kaçmak mümkün değildir.Bir realite olgusu olan insanın; tabiatından veya bu tabiatça belirlenen insana-özgü hayatta kalma tarzından da hiçbir kaçışı mümkün değildir. Haberdarlık yeteneği olan her canlı varlık, sadece bilincinin rehberliğinde hayatta kalabilir; canlı bir varlıkta, bilincin rolü ve fonksiyonu, budur.Bir insan,sahip olduğu özel tip bilincin şeklini kabul etmezse; mesela, düşünmenin, aşırı gayret gerektirdiğine karar verirse; mesela, faaliyetlerini yönlendirecek değerlerin seçiminin çok ürkütücü bir sorumluluk olduğuna karar verirse; o zaman, eğer hala hayatta kalmak istiyorsa, bu işi, ancak başkalarının bilinci aracıyla yapabilir.Başkalarının anlayışları, başkalarının yargıları, başkalarının değerleri;yani, bu insan, kendinin değil başkalarının algılamakta olduğu bir dünyada yaşar.Böylece; ruhunu, başka hiçbir canlı türü için düşünülemeyecek bir parazit haline getirir.Bir beden paraziti değil, bir bilinç paraziti..Kendine-saygı-ve-güvenli ve hükümran bilinçli bir insan; realiteyle, tabiatla, olgulardan oluşmuş objektif bir evrenle alışverişte bulunur; zihninin, hayatta tek kalma aracı olduğunu bilir ve düşünme yeteneğini geliştirir.Fakat, zihnini terkeden bir insan; bir olgular evreninde değil, bir insanlar evreninde yaşar; olgular değil, insanlar onun realitesidir.Çünkü onun,hayatta kalma aracı aklı değil, insanlardır artık.Alışverişte bulunacağı evren, onlardır; bilinci, onlar üzerinde odaklanır.Nasıl ki, rasyonel bir insan, kendine-saygı-ve-güvenini, objektif realiteyle alışveriş yeteneğine dayandırırsa:;benzer şekilde, irrasyonel olan bu insan, kendi-değerini, başkalarıyla alışveriş yeteneğiyle tayin eder.İşte bu neden le, " Vatanı için şehit olabilecek cesarete sahip bir insan ":Güncel sorunlar da acizleşmekte," Bana ne'ci " olmakta ve başkalarının kucağına oturmak zorun da kalmaktadır.
1 Yorum
Önerilen Yorumlar