Özledim...

Özledim seni..

Ayrılık yüreğimi karıncalandırıyor nicedir..

Beynimi uyuşturuyor özlemin..

Çok sık birlikte olmasak bile,

Benimle olduğunu bilmenin,

Bunca zaman içimi nasıl ısıttığını,

Yeni yeni anlıyorum...

Yokluğun,

Hatırladıkça yüreğime saplanan bir sızı olmaktan çıkıp,

Mütemadiyen bir boşluğa..

Sabahlara saçlarını okşayarak başlamaları

Akşamları her işi bir kenara koyup

Seninle başbaşa kalmaları özlüyorum...

Nasılda serttin başkalarına karşı beni savunurken;

Ve ne kadar yumuşak..

Bir çift kısık gözle kendini,

Saçlarını okşamama bırakırken..

Gitmeni asla istemediğim halde,

Buna mecbur olduğunu görmek,

Ve sana bunları söyleyemeden,

'' Git artık '' demek.

''Beni ne kadar çabuk unutursan, o kadar çabuk kavuşacaksın mutluluğa ''

Demek sana ne de zor..

Seni görmemek ve belki yıllar sonra karşılaştığımızda,

Bana bir yabancı gibi bakmanı istemek senden,

Yeni bir sevdayı yasakladığım kalbime söz geçirmek,

Ne kadar zor...

Can Yücel