anneme...

Icim aciyor,

Yüregim acizliginden kendini parcaliyor.

Insanin isteyipte yapamadigi o kadar cok sey var ki dünyada…

Oysa simdi birlikte olmak,

bizim icin mutluluklarin en, en kocamani olurdu herhelde…

Simdi karsilikli kahvelerimizi yudumlamak,

Sonra da acaba falimizda ne cikacak deyip fincani kapamak vardi…

Insan düsündükce bile mutlu olyor.

Ne zaman icimiz gecip, gözlerimiz dalsa,

Suratimizda ya bir gülümseme,

Yada gözlerimizde her an, damlamaya hazir bir yas olur biliyorum...

Eminim, cogu zaman cogu sey, nasil ki aklimizdan gecerdi ayni anda,

Birbirimizi de ayni anda düsünüp, birlikte yasadiklarimizi ayni anda paylasiyoruz kalplerimizde...

Buna hic tereddütsüz eminim...

Canim,

Canim annecigim...

Hani, mutfakta yemek yaparken,

Arkandan gizlice sokulan afacan kizin var ya;

Seni öpmek icin,

Hani sende, kendini öptürmeyi sevmezdin de,

Kovalardin yanina sokulunca.

O bebegin senin kokunu bir bilsen nasil özledi…

Nasil özledim seni bir bilsen canim annecigim.

Senin yerin bambaska...

Sen, inandigim bütün degerlerden üstünsün.

Merhamet, ictenlik ve sevgi

Bir insani nasil yüceltirse,

Sende o denli yücesin gönlümde.

Ruhun temiz ve saf,

Bu yüzden bir cok insandan farklisin, inan bana…

Sen benim canim annemsin…

Sen benim herseyimsin…

Iyiki varsin annecigim,

Iyiki dogdun annecigim...alıntı...