Daha az seviyorum seni..

Unutur gibi seviyorum..

Azala azala...

Aramızdaki uzaklığın karanlığında..

Geceler kısalıp.. Gündezler uzuyor öyle olunca..

Daha az seviyorum seni..

Kendini iyileştiren bir yara gibi..

Daha az..

Ve zamanla..

Sen geceyi tutyorsun..

Ben nöbetini..

Uzak dağ kışlalarında..

Görmüyoruz birbirimizi..

Usul usul sis iniyor..

Kopmuş yollara..

Işığı hafif..

Uykusu ağır koğuşlarda üstünü örtüyorum senin..

Bir çığ gibi büyüyorsun rüyalarımda..

Yıldızları daha büyüktür bazı gecelerin..

Nöbet kadar yalnızken öğreneceksin bunuda..

Artık daha az seviyorum seni..

Unutur gibi..

Ölür gibi daha az..

Yeniden öğretiyorum kendime..

Onlarca aşkın öğretemediğini..

Kolay değildi..

Yalnızca sevgilim değil

Evladımıda kaybettim ben..

Kaç acı birden imtihan etti beni..

Bir tek gece vardır insanın hayatında..

Ömür boyu sürer nöbeti..

Bu da öyleydi..

İyi ol..

Uzak ol..

Ama bir daha görme beni...