Ayaksız Yol..

Ayakları olmayanlar yolunu kaybedemez!

Sevdiğimden bu yana acelem var.

Çelik çomak oynuyor aşk; yanak çukurunda.

Ömür kuyusunun kovası iken ayrılık

Islanıyor, ehli akla kadar duyu..

Nemlenen tüm uzuvlar,

Tüm yağmurlar; omuriliğe çarpmalar..

Bir kibrit içimde yakıyor yaşamı.

Yarınlarım için sol tarafımdaki ben'i görürsen

Kaç; onlar sana ecnebi olanlar..

Tanık yok dışarıdan bakılınca

Tanık olsun bana yüzünü ezberleten gölgen.

Ben çalmadım elinin üstündeki titrekliği,

Aşkları ben yok etmedim.

Doğan çocuklara uçurum adını verip, yeltenmedim intihara.

Ne ağzımla tarıyorum soyadını,

Ne aşkları kaşlarının arasından vuran komandoyum.

Ölümün kollarında barfiksler çekiyorum.

Her sonbahar bir yaş düşüyor,

Kirpiklerime şimşeksi.

Ağlatmasa özlemek bir bulutu,

Kuraklığım cennete dönüşüyor.

Işığı olmayanlar karanlığını bulamaz..

Buldum; rengini arayan bir şarkının gizini.

Duydular;

Beni kelamlarımla beraber

Ayrılığın tonuna bastılar / bir ritmin güzüne attılar.

Sen yatağına çekilen güneş

Bir kere olsun benim için

Çıkıp gel günün karanlıklarından..

Ve bul, ve dinle, ve sına beni.

Latifkâr ağızlara takıldı resmi ismim.

Kanayan yerlerimden melek düşmüyor.

Masallar dillenmiyor ellerimden.

Kâr etmiyor yaşama üs kalabalıklar kurmak.

Ben kaderin in katmanından

Al derinimden bir ikram

Korku vurup uçursun bir ölümün eteğine..

İçine girmeyenler dışarıdan anlamaz..(F.E)