Gittin Ya...

Gökyüzünü yine sen ve kardeşlerin kaplamıştınız pırıl pırıl ışıldayarak

Bense bir sigaramdan bir senden nefes çekmekle meşgul

Sigaramın ateşi gibi sensizliğin yanmışlığıyla kavruluyorum.

Kim bilir şimdi nerelerde, kiminle hangi gönüldesin

Bu kadar mı acıtacaktı içimi bu ani gidişin

Bu kadar mı yakacaktı bu kopuşun

Acılar denizine gömdün ayağıma taşlar bağlayarak

Ben seni ne çok sevmiştim senin için ömrümü yoluna sermiştim

Her gecenin zifiri karanlığını aydınlatan gözlerinde kaybolmaya

Güller açtıran gülüşünü mimiklerini izleyip gülmeye,

İçli o denli güzel söylediğin ‘elbet bir gün buluşacağız’ diye başladığın şarkına

Öyle alışmıştım öyle benimsemiştim ki hiç bunlardan kopmayacağımı zannetmiştim

Aynı acıları farklı yerlerde bize çektiren bu kader değil miydi? Bizi yan yana getiren,

Tüm umutların tükendiği, toprağımızın çatlayıp kuruduğu zaman yağan yağmur misali

Bizi kavuşturan aynı dere yatağında sürüklenmemize sebep olan.

Öyleyse neden bu ani kaçışın, sen bunu yapmazdın be gülüm söyle hadi söyle

Söyle ne olur yaratan aşkına söyle neydi seni insafsızca değiştiren.

Ben artık bittim, eski günlerime dönmek istemiyorum artık sensiz yaşamak mı asla.

Alışamıyorum anla sensizlik inan öyle zor ki tüm dünyayı yükleseler omzuma

Ne bu kadar zor gelirdi ne de bu gidiş kadar acı verirdi güçsüz şu vücuda,

Hiçbir şeyim düzgün gitmedi ki şu dünya da baksana yaradana ettiğim dualar,

Sensiz olacaksam al canımı diye ettiğim feryatlar bile tutmuyor kabul görmüyor

Ah canım ama inan bu acı bu yıkılmışlığa rağmen hala bu gözler seni bekliyor.