ben sana mecburum bilemezsin

adini mih gibi aklimda tutuyorum

buyudukce buyuyor gozlerin

ben sana mecburum bilemezsin

icimi seninle isitiyorum

agaclar sonbahara hazirlaniyor

bu sehir o eski Istanbul mudur

karanlikta bulutlar parcalaniyor

sokak lambalari birden yaniyor

kaldirimlarda yagmur kokusu

ben sana mecburum sen yoksun

sevmek kimi zaman rezilce korkuludur

insan bir aksam ustu ansizin yorulur

tutsak ustura agzinda yasamaktan

kimi zaman ellerini kirar tutkusu

bir kac hayat cikarir yasamasindan

hangi kapiyi calsa kimi zaman

arkasinda yalnizligin hinzir ugultusu

fatih'te yoksul bir gramafon caliyor

eski zamanlardan bir cuma caliyor

durup kosebasinda deliksiz dinlesem

sana kullanilmamis bir gok getirsem

haftalar ellerimde ufalaniyor

ne yapsam ne tutsam nereye gitsem

ben sana mecburum sen yoksun

belki haziran'da mavi benekli cocuksun

ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor

bie sileb,siziyor issiz gozlerinden

belki yesilkoy'de ucaga biniyorsun

butun islanmis tuylerin urperiyor

belki korsun kirilmissin telas icindesin

kotu ruzgar saclarini goturuyor

ne vakit nir yasamak dusunsem

bu kurtlar sofrasinda belki zor

ayipsiz fakat ellerimizi kirletmeden

ne vakit bir yasamak dusunsem

sus deyip adinla basliyorum

icimsira kimildiyor gizli denizlerin

hayir baska turlu olmiyacak

ben sana mecburum bilemezsin

Atilla Ilhan