Henüz onyedi yasındaydım.

Saclarım gur ve sıktı

delice seviyordum...

ve bir gülüsüne canımı vermeye hazırdım.

sana demiştim ya.

ya delice sev

ya haince terk et

ama asla aldatma diye

unutmaki terke edilen

yalnızca ben değildim.

umutlarım rüyalarım vede halis aşkımdı,

benimle beraber terk edilen.

ben seni beyaz papatya bahcelerinin arasında

kırmızı bir gelincik gibi görmus.

kimse halimi bilmesede

ferhat gibi mecnun gibi delice sevmiştim.

Ne oldu şimdi ayrıldıkta

başkasını sevbildinmi?

senin beni unuttuğuna inandığın gibi

benimde seni unuttuğuma inandınmı?

ben hayla inanamıyorum.

bu deli aşkın böyle apansız bittiğine.

yoksa

yasadıklarımızın hepsi bir ruyamıydı ?

oysa ruyalar bu kadar uzun

bu kadar zor bu kadar zahmetli olmazdı

doğrusu ya

ben ruyalarımda bile asık olmadım hiç.

ben askı

ferhat ile sirinden

bıkmadan ve usanmadan dinlediğim

nağmelerden bilirdim.

arkadaşlarım bana zalim derdi

ben kimseyi sevmezdim .

hatta kendimi bile.

ustam hergun sover gun asırı doverdı.

ama bana koymazdı

oksuz kalısım yetim kalısım

beni ağlatamadı.

ama şimdi ağlıyorum.

gözlerimden düşen yaşlarda

inci taneleri değil.

yüreğimden kalbimden kopardığın

yarasına tuz bastığın

askımın sevdamın kan damlaları.

yanlış anlama be guzelim

ben yine ağlamıyorum

sana olan askım ağlıyor

Ben önceleride şiir yazardım

ama hep mutluluun üstüne

ben hiç şiir yamamıstım

bir hainin bir zalimin

aşktan anlamayan yarin üstüne

senin üstüne

benim savaslarım hep kendimle olurdu.

her savası zaferle sonuclandırıp

kahraman ben olurdum.

ama şimdi

YENİLGİLERİN KAHRAMANIYIM

SAVAS MEYDANLARINDA

SAVASMADAN YENİLEN