Insan geriye söyle bir dönüp baktiginda, aylarin,yillarin ne kadar cabuk gecmis olduguna sasiriyor.

Bir film seridi gibi gecen günler...aylar...yillar...

Gecen zaman icinde güzel günler...sikintili günler...acili günler...heyecanli günler...

Mutluluk ve huzur bir yanda,sikinti ve üzüntüler bir yanda.

Hayatin inisli cikisli yolunda, biz insan olarak ne kadar dogru yasiyoruz ?

Ve ne kadar hatalarimiz oluyor hic düsündünüz mü ?

Karsilastigimiz bir problemde,duygularimiz mi bizi esir aliyor,bir takim umutsuzluklar, bir takim

karamsarliklara mi kendimizi kaptiriyoruz ? Yoksa dur bakalim bu problemi nasil cözebilirim deyip

kendimizi topluyor, aklimizla mi hareket ediyoruz...

 

Kücük bir tatsizligin, insan hayatini ne kadar alt üst ettigini,hepimiz zaman zaman yasamisizdir.

Hele duygusal olan insanlar icin,hayat ne kadar zordur...

Bir anda, dünyalari yikilir,bir anda herseyin bittigine inanirlar.

Yarinin yasanmasi imkansiz olduguna inanirlar.

Hayat onlar icin kapkaranliktir...

 

Peki hayati dogru yasayanlar yok mu ?

Var tabii...

Hem de her türlü durumda dimdik duran,hic yikilmayan insanlar vardir...

Onlar fazla konusmazlar, hayati anlamislardir,iclerinde kopan firtinalara sessizce gögüs gerip

disariya pek yansitmazlar.

Sakin görünüslü,ciddi,oturakli insanlardir.

Onlardir hayata anlam katan...

Onlardir herseye ragmen hayatin yasanmaya deger oldugunu gösterenler...

 

Peki hayati dogru yasamayanlarin durumu ne oluyor ?

Bunlar hayatin ögrencileridir.Daha ,cok sey,ögrenmeleri gerekir.

Düse kalka yollarini bulmaya calisirlar.

Hayat yolculugunda,herseyin güllük gülüstanlik olmadigini,inisli,cikisli,virajli, hatta ucurumlu,

yollarin oldugunu ögreninceye kadar...